|
ΙΓ. Γκαίτε: «Δεν γνωρίζεις κανέναν καλά,
παρά μόνο αυτούς που σε κάνουν να υποφέρεις».
Η πρώτη αντεναγόμενη, ως κορασίδα γοητεύθηκε από έναν Ιταλό εργολάβο δημοσίων έργων, κατά τα κοινώς φημολογούμενα, την εξωτερίκευση της μαθητείας της κοντά του, την ανάληψη από την ίδια των εργολαβικών έργων του και γενικότερα των ηνίων των επαγγελματικών του δραστηριοτήτων και εν κατακλείδι των δικών της ύμνων και δηλώσεων προς τρίτους και εμένα στις μεταξύ μας συζητήσεις, για τον αείμνηστο σύζυγο της.
Ο αείμνηστος σύζυγος της εκτελούσε κυρίως δημόσια έργα οδοποιίας και ως εκ τούτου είναι βέβαιον ότι συναναστρεφόταν με τους τότε κυβερνώντες και όπως καλά διαχρονικά, μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο να συμβαίνει, γνωρίζουμε ότι αν δεν ενστερνίζεσαι τις αρχές και τις αξίες των εκάστοτε κυβερνώντων, αν δεν συναναστρέφεσαι μαζί τους, δεν συναλλάσσεσαι μαζί τους, δημόσια έργα δεν σου ανατίθενται και προσωπικά το βρίσκω απολύτως φυσιολογικό.
Οι Ιταλοί ήρθαν ως προσωρινοί κατακτητές με καλές δηλούμενες προθέσεις στα Δωδεκάνησα και μετεξελίχθησαν σε τύραννους με εκδηλωμένες όχι αγαστά τις προθέσεις τους για μόνιμη παραμονή.
Τοιουτοτρόπως υποχρέωναν με βασανιστικές μεθόδους την υποχρεωτική μάθηση της Ιταλικής γλώσσας, εξαντλούσαν, περιθωριοποιούσαν και εξωθούσαν σε εξαντλητικές εργασίες τους Δωδεκανήσιους και δη τους Ροδίτες διώχνοντας τους από την πόλη της Ρόδου, προς τα απομακρυσμένα χωριά.
Δυσχέραναν κάθε πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες των ντόπιων και γενικότερα τους απέκλειαν από τη στελέχωση της δημόσια διοίκησης.
Μια μικρή περιγραφή των ανωτέρω παρατίθεται στην εφημερίδα «ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ» της ημερομηνίας έκδοσης 17-10-1925 και δη στη σελίδα τρία (3) αυτής και στο άρθρο με τίτλο «ΑΙ ΙΤΑΛΙΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ», (σχετικό 29 α΄).
Η πρώτη αντεναγόμενη λοιπόν σε μια δύσκολη εποχή για τους Έλληνες Δωδεκανήσιους και δη τους ντόπιους Έλληνες Ροδίτες, γοητεύθηκε και ενστερνίστηκε τη φιλοσοφία των τύραννων Ιταλών κατακτητών, νυμφευόμενη έναν Ιταλό εργολάβο δημοσίων έργων.
Σε αντίθετη περίπτωση, δηλαδή που τους απεχθανόταν, κάτι τέτοιο δεν θα έπραττε. Αυτό είναι γεγονός.
Τούτο το γεγονός, είναι φυσιολογικό να την φέρει αντιμέτωπη με όλους εκείνους που αγωνίζονταν ενάντια στους Ιταλούς τύραννους και επεδίωκαν την προσάρτηση της Δωδεκανήσου με την μητέρα Ελλάδα.
Είναι φυσιολογικό να γνώρισε περιθωριοποίηση, πιθανόν έως βέβαιον, ορμώμενος από τα έργα της, απαξίωση και ευτελισμό.
Ίσως και να αδικήθηκε, κατά την άποψη της.
Το σίγουρο είναι, κατά τα γενικότερα φημολογούμενα, ότι πέρασε πολύ δύσκολες καταστάσεις για να επιβιώσει και να σταθεί στην οικογένεια της και δη στον αείμνηστο σύζυγο της, της εργασίες του οποίου αναγκάστηκε να αναλάβει η ίδια.
Είναι γνωστό ότι η κοινωνία συγχωρεί με το πέρασμα του χρόνου τα λάθη και τα ατοπήματα, όποιου αποδεικνύεται ικανός και άξιος στην κοινωνία της οποίας μέλος είναι.
Πράγματι, η πρώτη αντεναγόμενη αποδείχθηκε και ικανή και άξια, όμως αυτό δεν της εξασφαλίζει τις χρηστές προθέσεις των έργων της, ούτε το ότι με χρηστές μεθόδους απέκτησε τεράστια οικονομική δύναμη και κυρίως αδιαμφισβήτητο λόγο, ακόμη και για τους παραλογισμούς της.
Τα μακροχρόνια δεινά της, την ενδυνάμωσαν και οι αδικίες και οι ευτελισμοί που πιθανόν έως βέβαιο βίωσε, της προσέδωσαν τεράστια και αχαλίνωτη θέληση.
Ένεκα του μακροχρόνιου κοινωνικοοικονομικού αποκλεισμού που βίωνε η οικογένεια της, αναγκάστηκε να βγει μπροστά και να πάρει τα ηνία από τον σύζυγο της, δραστηριοποιούμενη κυρίως αφανώς, καθώς δεν απολάμβανε της εμπιστοσύνης των Ελλήνων Δωδεκανήσιων και δη των ντόπιων Ροδιτών, ούτε και του Ελληνικού κράτους, έως και την αρχή της μεταπολίτευσης.
Μάλιστα κατά δήλωση της στην αγωγή της, έχει αδικηθεί από το Ελληνικό κράτος.
Είχε, όμως τη γνώση να διοικεί που απέκτησε από τον μικρό τότε κύκλο των Ιταλών τύραννων κατακτητών που συναναστρεφόταν μετά του αείμνηστου συζύγου της, μα και του ιδίου που διοικούσε τις επιχειρήσεις του.
Είναι γνωστό ότι υπενοικίαζε την μονοπωλιακή άδεια του λατομείου, από κάποιον Ρουκουνάκη, έως που πλήρωσε αδρά και την απέκτησε, την δεκαετία του ογδόντα (80).
Έμαθε στη ζωή της να κάνει τα πάντα και να αγοράζει τους πάντες με το χρήμα που, όχι με χρηστές μεθόδους, πολύ από αυτό απέκτησε.
Η μεταπολίτευση χαρακτηρίστηκε από μια πλαστή ευημερία με χρήμα δανεικό που σκόρπισαν αλόγιστα οι κυβερνώντες για κατανάλωση και επανεκλογή και όχι για την υποδομή, ανάπτυξη και πραγματική ευημερία.
Η πρώτη αντεναγόμενη, σε αυτήν την πλασματική περίοδο ευημερίας που τα επιτόκια έτρεχαν με επιδόσεις έως και πολλές φορές πάνω από 20%, έκανε χρηματοοικονομικές εξυπηρετήσεις και απέκτησε τεράστια οικονομική δύναμη γνωρίζοντας μέσα από αυτές και την τραπεζική πληροφόρηση τις αδυναμίες πρωτίστως ενός εκάστου των συνεργατών της.
Την τεράστια οικονομική δύναμη που απέκτησε την αξιοποίησε στον έλεγχο της δημόσιας διοίκησης του νησιού και ευρύτερα της Δωδεκανήσου.
Απέκτησε, μέσα από τις προς πάσα κατεύθυνση χρηματοοικονομικές εξυπηρετήσεις που έκανε αδιαμφισβήτητο λόγο για τη στελέχωση της.
Είχε το know how, την τεχνογνωσία του να διοικεί από τη μαθητεία της και συναναστροφή της, με τους Ιταλούς τύραννους κατακτητές.
Έμαθε, όπως εκείνοι, να διαιρεί και να βασιλεύει, βάζοντας τους Οθωμανούς να βγάζουν τα μάτια τους μεταξύ τους και τους Έλληνες ομοίως, εξαντλώντας τους αμφότερους, μένοντας η ίδια στο απυρόβλητο, καρπωνόμενη τους κόπους και το βιός αμφοτέρων.
Παράδειγμα η εχθρότητα και οι Δικαστικές μεταξύ τους έριδες των συνιδιοκτητών του υιού της και δεύτερου αντεναγόμενου, Αχμέτ Καπακλή και Φεβτζή Ουγιανίκ, ως και τα μεταξύ εμού και του Ιωάννη Μανουσέλη δρώμενα.
Έμαθε, όποιον της φέρνει αντίρρηση, να τον περιθωριοποιεί και να τον απομονώνει, να τον εκθέτει και να τον εξαντλεί.
Με αυτόν τον τρόπο και με τις γνώσεις διοίκησης που απέκτησε, από την μαθητεία της με τους Ιταλούς τύραννους κατακτητές και τις υψηλού επιπέδου γνωριμίες που απέκτησε, μέσα από τις δραστηριότητες της, οικοδομικές και χρηματοοικονομικές, κατάφερε να την ορίσουν ανεξαρτήτως εναλλαγής των κυβερνώντων ως τον πρώτο και αδιαμφισβήτητο λόγο στο νησί, ακόμη και για τους παραλογισμούς της.
Έτσι δημιούργησε μια πυραμίδα, στην κορυφή της οποίας στέκει η ίδια, χρηματοοικονομικής εξάρτησης των επιχειρήσεων του νησιού και πληροφόρησης την οποία κύρια στηρίζει στη γυναικεία φύση.
Προς τον σκοπό αυτό, κατά δήλωση της προς εμένα, από τις μεταξύ μας τηλεφωνικές συνομιλίες, δημιούργησε γυναικείους συλλόγους, μέσα από τους οποίους στηρίζει καθ’ οιονδήποτε τρόπο τις γυναίκες έναντι των ανδρών με αντάλλαγμα την τυφλή υπακοή και πίστη στις εντολές της.
«Από την γενικότερη παρατήρηση μου, έχει υποπέσει στην αντίληψη μου, ότι πολλά από τα μέλη των υπηρεσιών πληροφόρησης της Ελληνικής Πολιτείας, κύρια της Ε.Υ.Π., έχουν χωρίσει τις Ελληνίδες συντρόφους τους και έχουν συνάψει σχέση ακόμη και γάμο με αλλοδαπές.Η Ελληνική Πολιτεία πρέπει να λάβει υπόψη της, κάτι που είναι φυσιολογικό και ανθρώπινο και συμβαίνει ανά τον κόσμο, ότι όσοι έχουν συντρόφους αλλοδαπές διακρίνονται από μειωμένη Εθνική συνείδηση.
Δεν είναι αυτό κατηγορία, είναι διαπίστωση και δεν αναφέρεται ως κάτι το επιλήψιμο. Όμως, συμβαίνει».
(Θωμάς Χ. Σπανός)
Έχουμε μεταφορικά μια σύγχρονη Θεοδώρα και μια σύγχρονη Κλεοπάτρα, το σύνθετο έργο των οποίων σύγχρονα επιτελεί, έχοντας αμφοτέρων, παρόμοια βιώματα βιώσει.
Εν κατακλείδι:
Οι αντεναγόμενοι είναι βιολογικά και πνευματικά κατάλοιπα της Ιταλικής κατοχής και αυτό δεν αλλάζει. Είναι γεγονός.
Δεν μπορούμε να αλλάξουμε την καταγωγή μας, ούτε να αποποιηθούμε τους δασκάλους μας και τους μέντορες μας.
Εκείνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να μην εφαρμόζουμε, αυτά που μας έμαθαν, αν δεν τα εγκρίνουμε και δεν τα ενστερνιζόμαστε.
Δυστυχώς, για τους αντεναγόμενους, αυτό δεν συμβαίνει.
Οι αντεναγόμενοι εφαρμόζουν τις μεθόδους των Ιταλών τύραννων κατακτητών με την ανοχή των τοπικών Αρχών και Θεσμών, διοικώντας στην ουσία αθέατα και τυραννικά το υπέρλαμπρο νησί μας τη Ρόδο.
Τιμωρούν αμείλικτα την ανυπακοή και την άρνηση της υποτακτικότητας.
Ως ανωτέρω στην ιστορική ενότητα «Α. ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΔΙΚΩΝ», έχω αναφέρει ότι από δύο (2) φορές στον κάθε ένα έχω πει ΟΧΙ στις προτάσεις τους να με χειραγωγήσουν κοινωνικοοικονομικά.
Το αυθαίρετο και κατά το ήμισυ κατεδαφιστέο κτίριο του δεύτερου αντεναγόμενου, ουσιαστικά είναι η αφορμή και η προφανής αιτία, των όσων, στην παρούσα και στις προσκομιζόμενες αγωγές συνοδεία των προτάσεων και σχετικών της, δρώμενων κατά εμού, εκτίθενται.
Είναι μακροχρόνια και πολύ μεγάλη η φθορά που έχουν υποστεί με τα όσα κατά εμού πράττουν, για ένα ακίνητο που τους προσφέρω ο ίδιος τη δυνατότητα να το αξιοποιήσουν, ώστε και εγώ να επωφεληθώ και να βγω από το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο με έχουν φέρει.
Το συγκεκριμένο κτίριο για τους αντεναγόμενους είναι μνημείο παραβατικότητας, μέσω του οποίου περισυλλέγουν αφοσίωση και πίστη, όσων κατά εμού παρανομούν και το ολιγότερο με εκθέτουν, για λογαριασμό τους.
Δεν κόπτονται, όπως διαδίδουν, να το αγοράσουν και προς τούτο μου διαμηνύουν με κοινούς γνωστούς να το πουλήσω βάζοντας προς τούτο αγγελία στις εφημερίδες, κάτι που έχω πράξει δύο φορές, την μία μετά τους πλειστηριασμούς του Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. νυν Ε.Φ.Κ.Α. Ρόδου, προσφέροντας το αντιπαροχή και σχετικά πρόσφατα, μετά την εκτράχυνση όσων διά της παρούσης γνωστοποιούνται προς πώληση.
Η αξία του ακινήτου τους, άμα της κοινωνικοοικονομικής και βιολογικής καταβολής μου, εφόσον υφαρπάξουν το δικό μου, προς νομιμοποίηση και αξιοποίηση του δικού τους και δεν είναι απαραίτητο οι ίδιοι, αλλά μέσω τρίτων, όσο ποιο αργά επισυμβεί τόσο μεγαλύτερη πρόκειται να είναι, ένεκα της αλματώδους αξιοποίησης της περιοχής.
Είναι πολλά περισσότερα που κερδίζουν από την περισυλλογή πίστης και αφοσίωσης, που το αυθαίρετο και κατά το ήμισυ κατεδαφιστέο κτίριο τους και εγώ τους προσφέρουμε.
Επιπρόσθετα με χρησιμοποιούν ως παράδειγμα, ώστε να γνωρίζουν όλοι τι πρόκειται να πάθουν, αν δεν είναι πιστοί υπήκοοι, τυφλά υπάκουοι, στις εντολές και επιθυμίες τους.
Το δήθεν ενδιαφέρον της, που εκδήλωνε κάθε φορά στις τηλεφωνικές μας επικοινωνίες για να παντρευτώ, είχε σκοπό να αποκτήσει την ικανοποίηση για την φροντίδα της περί του αντιθέτου, μέσα από την κοινωνικοοικονομική πίεση που διαχρονικά μου ασκεί και τη φροντίδα της, μέσα από την ασφυκτική παρακολούθηση της, της διάλυσης των σχέσεων που είχα και της αποτροπής όσων θέλησα να δημιουργήσω.
Ας μην εκληφθεί η σχετική αναφορά μου φαιδρή, διότι είναι η πραγματικότητα.
Είναι γνωστό στο νησί ότι το ύψιστο ενδιαφέρον της είναι οι ανθρώπινες σχέσεις των ‘’υπηκόων της’’, ώστε σκεπτόμενη πολύ προοδευτικότερα από τον Ηρώδη, να μην προκύψει κάποια απειλή για την ‘’αυτοκρατορία της’’, που θα την αναγκάσει να ενεργήσει ανάλογα.
1η Υποενότητα
Ως σε άλλη ενότητα της παρούσης αναφέρθηκε, βρέθηκα, ένεκα εξώθησης, στις 12-01-2009 στο γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, εκθέτοντας του εγγράφως την κατάσταση στο νησί διά των υπ’ αριθμών 191/12-01-2009 (σχετικό 20 α΄) και 194/12-01-2009 (σχετικό 20 β΄) Επιστολών – Αιτημάτων μου.
Με τα όσα μου συνέβαιναν σχετικά με την ιδιοκτησία μου, για να μην μου την αποδώσει ο Ιωάννης Μανουσέλης και μεταγενέστερα για να μου την υφαρπάξουν και επειδή αντιστάθηκα, καθώς τα ίδια είχα ξανά βιώσει στο παρελθόν, παίρνοντας μου και καταστρέφοντας μου, για πολλοστή φορά, ότι δημιουργούσα, οδηγήθηκα για προστασία μου στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Ρόδου για πρώτη φορά στις 13-05-2005 (σχετικό 06 α΄ της ΑΚ-Μ) και είχα αρχίσει να εκκλησιάζομαι, από τότε μάλιστα αδιαλείπτως, αναζητώντας την ηρεμία μου.
Τούτη η καταφυγή μου, είναι βέβαιον ότι θορύβησε του αντεναγομένους, κύρια την αντεναγομένη που μερίμνησε για την απομόνωση και διαβολή της, σε αμφότερα τα ‘’καταφύγια’’ μου, με επιτυχία έως και σήμερα θα έλεγα.
Από το 2005 έως και το καλοκαίρι του 2009 εκκλησιαζόμουν στην εκκλησία του κάτω Αγίου Γεωργίου, από γνωριμία του παπά της εκκλησίας που έκανε αγιασμό σε ένα γείτονα μου, δίπλα στην επιχείρηση μου. Η αλήθεια είναι ότι άρχισα να εκκλησιάζομαι με αφορμή τη γνωριμία μας αυτή, όπου και αρχικά υπαναχώρησα καθώς δεν ήμουν εξοικειωμένος με το περιβάλλον και αισθανόμουν ως παρείσακτος, αλλά έκανα αγιασμούς στην επιχείρηση μου και στο σπίτι μου.
Ο συγκεκριμένος παπάς με αφόπλισε με το επιχείρημα του ότι στην εκκλησία δεν πάω για αυτούς που με βλέπουνε και αντιλαμβάνομαι ότι με σχολιάζουνε, αλλά για εμένα.
Πράγματι ενέδωσα και από τότε εκκλησιάζομαι ανελλιπώς, κάθε Κυριακή, όπως όταν ήμουν παιδί, προσπαθώντας να βρω ηρεμία.
Στις 12-01-2009 είχα μεταβεί στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ως ανωτέρω αναφέρθηκε.
Από τον Φεβρουάριο του 2009 έως και τον Ιούνιο του 2009 ήρθε και εκκλησιαζόταν μια κοπέλα ονόματι Ζ.Μ. στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου κάτω, από την Κρεμαστή, με το αυτοκίνητο της.
Όλο αυτό το διάστημα αντιλήφθηκα το ενδιαφέρον της συγκεκριμένης κοπέλας για το άτομο μου, στο οποίο δεν ενέδιδα, καθώς και είχα τα θέματα μου με τους πλειστηριασμούς που διενεργούνταν, αλλά και διότι ένεκα της κοινωνικοοικονομικής περιθωριοποίησης που βίωνα, εκλάμβανα ως υποκριτικό το ενδιαφέρον μιας αξιοπρεπέστατης και ωραιότατης δεσποινίδας για το άτομο μου, μάλιστα να εκδηλώνεται φανερά στο χώρο της εκκλησίας και το έκρινα επισταμένο.
Στις 14-06-2009 η συγκεκριμένη κοπέλα με περίμενε στην έξοδο της εκκλησίας και με έσυρε βαδίζοντας μπροστά μου και βλέποντας για τον αν την ακολουθώ, μέχρι την πόρτα του αυτοκινήτου της και πηγαίνοντας προς το δικό μου, άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου της, κρατώντας την για λίγο ανοιχτή, καθυστερώντας να εισέλθει στο αυτοκίνητο της, εμποδίζοντας με λίγο, όπου και υποχρεωτικά κοντοστάθηκα την καλημέρισα και της ζήτησα να πιούμε ένα καφέ γνωριμίας.
Μού είπε άλλη φορά, θα βρεθούμε εδώ και πάλι.
Στις 21-06-2009 ήρθε στην εκκλησία με την μητέρα της, με την οποία είχαν ξανά έλθει και με περιεργάζονταν αμφότερες.
Από τότε οι επισκέψεις της αραιώσαν και στις 12-07-2009 ήλθε και πάλι στην εκκλησία και τότε έφυγε βιαστικά, οπότε και την ακολούθησα με το αυτοκίνητο μου και την πρόλαβα στο δρόμο στη διασταύρωση των φαναριών του ξενοδοχείου Rodos Palace και την ακολούθησα μέχρι το σπίτι της, όπου ζητώντας της συγνώμη για την ενέργεια μου αυτή της ζήτησα και πάλι να πιούμε ένα καφέ γνωριμίας. Δεν έδειξε έκπληκτη και αφού μου αρνήθηκε μπήκε στο σπίτι της. Ακολούθησαν δικές μου μεταμεσονύχτιες επισκέψεις, όπου και της άφηνα κάθε φορά ένα τριαντάφυλλο στο αυτοκίνητο της.
Στις 12-08-2009 πήρα το θάρρος και πήγα σπίτι της με σοκολατάκια και ανθοδέσμη να μάθω τουλάχιστον νέα της. Δεν άνοιξε κανείς, πιθανόν να μην ήταν και κανείς εκεί και άφησα την ανθοδέσμη και τα σοκολατάκια σε μια καρέκλα που ήταν έξω από την πόρτα της, συνοδεία της κάρτας μου.
Στις 17-08-2009, έχοντας αφήσει την προηγούμενη νύχτα, στις 4:00 ώρα, ένα τριαντάφυλλο στο αυτοκίνητο της, με κάλεσε στο τηλέφωνο ο διοικητής του Τμήματος Ιαλυσού Γεώργιος Γεωργακάκος, μεταγενέστερα Διοικητής του Τμήματος Ασφαλείας Ρόδου και στη συνέχεια Διοικητής της Αστυνομικής Διεύθυνσης Δωδεκανήσου και μου είπε ότι εκεί ήταν η Ζ.Μ. και προσκομίζοντας την κάρτα μου παραπονέθηκε ότι την ενοχλώ???.
Του είπα ότι προκλήθηκα προ τούτο και ότι δεν θα ξανά συμβεί.
Όπως και έγινε.
Εν τω μεταξύ με το σκεπτικό ότι θα εκκλησιάζεται στην Κρεμαστή, είχα αρχίσει να εκκλησιάζομαι εκεί, όπου σε ένα διάστημα περίπου τριών ετών την είδα δύο με τρις (2-3) φορές, με τη μητέρα της.
Στην Κρεμαστή εκκλησιαζόμουν έως και το τέλος του 2011.
Στις 04-03-2011, δηλαδή μετά περίπου δύο χρόνια και περί ώρα 18:00, επειδή δεν είχα καμία επαφή μέχρι τότε μαζί της, επειδή η αλήθεια είναι ότι ήθελα να μάθω νέα της, καθώς τα τελευταία ήταν από τον τότε Διοικητή του Τμήματος Ιαλυσού και όχι από την ίδια και επειδή εξέταζα την αξιοποίηση της ιδιοκτησίας μου, πήρα τον φάκελο με τα σχέδια του ακινήτου μου και πήγα στο γραφείο και σπίτι της να ζητήσω την συνεργασία της, ως αρχιτέκτονας μηχανικός που είναι.
Κτύπησα δεν απάντησε κανείς και έφυγα.
Την επομένη 05-03-2011 ημέρα Σάββατο και περί ώρα 11:30 με κάλεσε ο Διοικητής του Τμήματος Ιαλυσού Γεώργιος Γεωργακάκος και μου είπε να μην ξανά ενοχλήσω την Ζ.Μ. Του απάντησα ότι αυτό δεν συμβαίνει και σε κάθε περίπτωση αυτό πρέπει να μου το πει η ίδια.
Μου είπε εδώ είναι και έλα τώρα.
Όταν πήγα εξήγησα στον τότε Διοικητή ότι το ενδιαφέρον μου, το προκάλεσε η ίδια η Ζ.Μ. και του ανέφερα το σύντομο ιστορικό που ερχόταν και εκκλησιαζόταν στον Άγιο Γεώργιο και για το ποιόν μου μπορούσε να ρωτήσει πελάτες μου στην Ιαλυσό και του ανέφερα ονόματα.
Όσο για την χθεσινή μου επίσκεψη στο γραφείο – σπίτι της, ήταν επαγγελματικό και του εξήγησα το λόγο δείχνοντας του και τον φάκελο που για αυτόν τον σκοπό κρατούσα με τα σχέδια του ακινήτου μου.
Μου είπε το γραφείο της είναι πάνω και εσύ κτύπησες κάτω.
Του απήντησα και εγώ που ήθελες να το ξέρω αυτό.
Μου ζήτησε την ταυτότητα μου και του ανταπάντησα, δίνοντας του την ότι: μήπως αυτό ήταν το επιδιωκόμενο;
Τελικά, όπως μου είπε δεν κατέγραψε το συμβάν και μου έδωσε πίσω την ταυτότητα μου.
Στις 19-07-2015 περί ώρα 19:00 η Ζ.Μ. βρέθηκε στην παραλία που συνηθίζω να λούομαι, ενδεδυμένη, πάνω στην άμμο, ωσάν να πήγαινε σε κάποια σπουδαία εκδήλωση, με τα μαλλιά της ολόισια, ριγμένα στην πλάτη της, βγαλμένη μόλις από κομμωτήριο, με παπούτσια εξόδου, κρατώντας το ένα παιδί της στην αγκαλιά της με στραμμένο το βλέμμα της προς την αντίθετη πλευρά της θάλασσας και ένα κύριο, προφανώς ο σύζυγος της, να περιφέρεται γύρο της, ομοίως και αυτός με παντελόνι και παπούτσια ενδεδυμένος, κοιτώντας γύρο του με απορία.
Μια κακιά κατάμαυρη ψυχή, δεν φθάνει που δεν μου επέτρεψε να ταιριάξω με μια κοπέλα να κάνω οικογένεια, αλλά θέλησε και από πάνω να με πληγώσει ψυχολογικά, δείχνοντας μου τι έχασα που δεν ενέδωσα στην δική της εντολή να παντρευτώ αυτή που εκείνη ήθελε, για να με χειραγωγεί από παιδί.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που αυτό έπραττε και δεν ήταν η μόνη κοπέλα που δεν με άφησε να ταιριάξω.
Τα ανωτέρω εκτίθενται στην παρούσα, εκθέτοντας εαυτόν στα όρια του φαιδρού, για να καταδείξω ότι οι αντεναγόμενοι ασκούν απόλυτο έλεγχο και επικυριαρχία στο νησί και κυρίως επιβολή στις μεταξύ μας ανθρώπινες και οικογενειακές μας σχέσεις.
«Είναι πολύ μεγάλη η δύναμη που έχει αποκτήσει γενικότερα με τις ευλογίες της Ελληνικής Πολιτείας και επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά δια μέσω και της παρούσης, ότι η κεντρική εξουσία πρέπει σθεναρά και σοβαρά να ασχοληθεί μαζί της, σε σχέση με όσα επίκαιρα σε Εθνικό επίπεδο συμβαίνουν γύρο μας».
(Θωμάς Χ. Σπανός)
Η γνώση που έχει αποκτήσει η πρώτη αντεναγόμενη, από την συναναστροφή της με τους Ιταλούς τύραννους κατακτητές, σε συνάρτηση με την οικονομική και λόγου δύναμη που απέκτησε την καθιστά τον απόλυτο λόγο στο νησί, ακόμη και για τους παραλογισμούς της.
Όποιος αντιστέκεται σε αυτόν, απολαμβάνει περιθωριοποίηση και αποκλεισμό, ευτελισμό και απαξίωση, έως του σημείου της αδυναμίας διαβίωσης του.
Ο φόβος πλανάται στο νησί για όσους δεν συμμορφώνονται.
2η Υποενότητα
Η παρανόμως δημιουργημένη και παρανόμως επιβαλλόμενη οφειλή της Δ.Ο.Υ. Ρόδου στην ιδιοκτησία μου, με έφερε και στην εναλλακτική και προς εξασφάλιση επιλογή, της χρησικτησίας του κτιρίου μου.
Στις 17-10-2013 συζητείτο Ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου η με αριθμό κατάθεσης 154/06-04-2012 (σχετικό 29 β΄) κατατεθειμένη αγωγή μου, περί χρησικτησίας του κτιρίου μου.
Την συγκεκριμένη χρησικτησία είχε συντάξει ο αείμνηστος δικηγόρος Ελευθέριος Περίδης.
Δεν είχα τα χρήματα για να παρασταθεί κατά την συζήτηση της και κατέφυγα στη χορήγηση νομικής βοήθειας που αιτήθηκα στο Πρωτοδικείο Ρόδου και μου χορηγήθηκε, διά της υπ’ αριθμόν 282/26-09-2013 (σχετικό 29 γ΄) στο όνομα της δικηγόρου Αικατερίνης – Μαρίας Μαραγκού.
Η δικηγόρος μου ερχόμενη το πρωί στο δικαστήριο ‘’έτυχε’’ τροχαίου ατυχήματος.
Ενημέρωσε τον γραμματέα του Δικαστηρίου και εκείνος εμένα για το συμβάν, ζητώντας μου να το αναφέρω στον πρόεδρο για να κρατηθεί η υπόθεση μου.
Απευθύνθηκα στον αείμνηστο δικηγόρο Ελευθέριο Περίδη και του ανέφερα το συμβάν παρακαλώντας τον χαμηλόφωνα, εντός της κατάμεστης αίθουσας του Δικαστηρίου από δικηγόρους, επειδή δεν ‘’ακουγόμουν’’ στο Πολυμελές, να αναφέρει εκείνος το συμβάν.
Απομακρύνθηκε έντρομος από κοντά μου, χωρίς να μου πει κουβέντα.
Ήταν εμφανής στο πρόσωπο του, η φοβία.
Εν τέλει όταν εκφωνήθηκε, η υπόθεση μου ανέφερα στον πρόεδρο ότι η δικηγόρος μου, έτυχε τροχαίου ατυχήματος. Τούτο άκουσαν μεγαλόφωνα όλοι οι παριστάμενοι δικηγόροι και ήταν αντιληπτή η θορύβηση τους, στο άκουσμα του τροχαίου, καθώς κοιταζόντουσαν μεταξύ τους με νόημα.
Είναι βέβαιον ότι αυτό μεθοδεύτηκε και είχε σκοπό να ακουστεί εντός της γεμάτης Δικαστικής αίθουσας, για προφανείς λόγους, ότι η δικηγόρος μου, σε υπόθεση μου σχετικά με το ακίνητό μου, έτυχε τροχαίου ατυχήματος.
Αργότερα ήρθε η δικηγόρος μου και η υπόθεση μου συζητήθηκε και εκδόθηκε η υπ’ αριθμόν 47/02-07-2014 (σχετικό 09 ιζ΄ της ΑΚ-Μ) απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, που αναγνωρίζει την κτήση μου στο συγκεκριμένο ακίνητο.
3η Υποενότητα
Μέχρι τις 10-07-2012 λουζόμουν στην παραλία του ενιδρύου μεταξύ ξενοδοχείων και ενιδρύου.
Εκεί συναντούσα σταθερά γνωστούς λουόμενους, μεταξύ των οποίων και ένα γηραλέο ζευγάρι.
Ο σύζυγος γνωστός Ροδίτης με αρθρογραφίες στον τοπικό τύπο, που διατηρούσε ένα μικρό ξενοδοχείο στο Νιοχώρι.
Ευκατάστατος οικογενειάρχης, με δύο θυγατέρες δικηγόρους.
Όλο και κάποιες ιστορίες του παρελθόντος άκουγα από το στόμα του και για τις προσκλήσεις που του απεύθυναν στο παρελθόν οι τοπικοί άρχοντες και τις τιμές που απολάμβανε στο παρελθόν, όταν ήταν ποιο ενεργός πολίτης.
Ο συγκεκριμένος κύριος είχε κινητικά προβλήματα με τα πόδια του και κάθε φορά που έμπαινε και έβγαινε στη θάλασσα να λουστεί κρατιόταν από τα σχοινιά των σημαδούρων για το διαχωρισμό της θαλάσσιας ζώνης πλεούμενων. Κάποια φορά το συγκεκριμένο καλοκαίρι τον άκουσα γενομένης τέτοιας συζήτησης από τις πολλές και διάφορες που εκεί από την ομήγυρη γινόντουσαν να ιστορεί για τους Ιταλούς που τους έδιωξαν από τη Ρόδο και θυμόταν ότι μια και μοναδική οικογένεια έμεινε τότε στη Ρόδο, των αντεναγόμενων και έμενε στο κανδυλί, μια περιοχή στη Ιξιά, προς την Ιαλυσό.
Μου κέντρισε την περιέργεια και του είπα ότι θα πάω να τον δω στο Πανδοχείο του κάποια στιγμή.
Κάθε φορά συνήθιζα πριν μπω στη θάλασσα να κοντοστέκομαι εκεί λίγο και το ίδιο έκανα βγαίνοντας από τη θάλασσα, σε λιγότερο χρόνο.
Στις 10-07-2012 βγαίνοντας από την θάλασσα συνάντησα μια φασαρία στην παραλία, ταραχώδεις συζητήσεις και αυτή την φορά δεν κοντοστάθηκα, έφυγα αμέσως, χωρίς να γνωρίζω τι συμβαίνει, άκουσα όμως ότι περίμεναν την αστυνομία να έρθει.
Ήταν η τελευταία ημέρα που πήγα για μπάνιο στη συγκεκριμένη παραλία, αρχικά για το συμβάν, που δεν γνώριζα και μετά που έμαθα τι είχε συμβεί οριστικά.
Το συμβάν έμαθα από την εφημερίδα Δημοκρατική στις 13-07-2012 (σχετικό 62 της Π-ΣτΕ), με τίτλο:
«Ελεύθερος χωρίς όρους ο 84χρονος που καταγγέλθηκε για αποπλάνηση ανήλικης», «Η καταγγελία δεν μπόρεσε να σταθεί στην κοινή λογική».
Τότε κατάλαβα για ποιο λόγο ο συγκεκριμένος άνθρωπος υπέστηκε αυτό που υπέστηκε.
Θεώρησα καθήκον και υποχρέωση μου, να εκπληρώσω την υπόσχεση που του είχα δώσει και μετέβηκα στο Πανδοχείο του στις 20-03-2013 περί ώρα 11:30 και κάναμε συζήτηση, όχι για το συμβάν με τον ίδιο.
Η σύζυγος του, μου είπε ότι και εκείνοι δεν ξανά πήγαν εκεί για μπάνιο.
Μάλιστα τον έβγαλα και φωτογραφίες στον κήπο του Πανδοχείου και μου έδωσε μια από τις εφημερίδες που μου έδειξε, αυτήν που μου κέντρισε το ενδιαφέρον και του ζήτησα και ήταν η ΡΟΔΙΑΚΗ με ημερομηνία 07-03-2010 όπου ανήμερα της εορτής της ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου είχε αφιέρωμα της κατάληψης των Ιταλών το 1912 (σχετικό 29 δ΄).
Ένας υπερήλικας ευυπόληπτος πολίτης του νησιού, που συντομεύθηκε επώδυνα το υπόλοιπο του βίου του εξ αυτού του γεγονότος και απεβίωσε, με δύο θυγατέρες δικηγόρους που αναγκάστηκαν να μετοικήσουν, δεν ξέφυγε από τη μήνη της πρώτης αντεναγομένης.
Η πρώτη αντεναγόμενη είναι γνωστό στους πάντες στο νησί ότι είναι εκδικητικός άνθρωπος, απέκτησε τεράστια οικονομική και λόγου δύναμη και βγάζει τα εσώψυχα της κατά των Ροδίων πολιτών.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να γνωρίζει την υπόθεση μου και να μην μου έχει πει «έμπλεξες».
Γνωρίζει τα πάντα για τους πάντες, καιροφυλακτεί και την κατάλληλη στιγμή παίρνει την εκδίκηση της.
Αυτά είναι γνωστά στους πάντες και καιρός ήταν να αποτυπωθούν σε ένα δικαστικό έγγραφο και να εισαχθούν στη τοπική Δικαιοσύνη, επί της οποίας ασκεί επιβολή, με σκοπό να υποστούν αμφότεροι οι αντεναγόμενοι τις δέουσες συνέπειες των πράξεων τους.
4η Υποενότητα
Το σπουδαιότερο έγγραφο για την απόδειξη ότι η 246/98 (σχετικό 02 ε΄ της ΑΚ-Μ) οικοδομική άδεια, του δεύτερου αντεναγόμενου, παρανόμως εκδόθηκε και ότι
αδυνατεί οριστικά αναθεώρησης και επανέκδοσης, είναι το υπ’ αριθμόν 1301/06-04-2015 (σχετικό 30 α΄) έγγραφο της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων Δωδεκανήσου, το οποίο προσπαθούσα κοντά δύο χρόνια να αποκτήσω, καθώς όσο αυτό δεν εκδιδόταν, ήλπιζαν σε παράτυπη έως παράνομη αναθεώρηση της 246/98 οικοδομικής τους άδειας.
Μάλιστα τούτο μου το έστειλαν την συγκεκριμένη ημέρα, Μεγάλη Δευτέρα, επί σκοπού, όπως στην παρούσα ενότητα εκθέτω, κατωτέρω.
Ως πολλάκις έχει αναφερθεί και εν τη παρούσα οι αντεναγόμενοι επιβάλλουν επικυριαρχία στο νησί με τις μεθόδους της εξάντλησης, εξαθλίωσης, ταπείνωσης και αποκλεισμού ενός εκάστου εκ των πολιτών του νησιού, στρέφοντας κάθε φορά τους προβολείς κατά εκείνου που θέλουν να πλήξουν.
Όσον αφορά εμένα προσωπικά τους έχουν μονίμως στραμμένους επάνω μου δεκαετίες τώρα εξαντλώντας με και αποκλείοντας με κοινωνικά, οικονομικά, θεσμικά από κάθε δημόσια υπηρεσία, τράπεζα… και από τους πελάτες και προμηθευτές μου, από κάθε συναναστροφή μου στην οποία υπεισέρχονται, διαβάλλοντας με μονίμως.
Επειδή πέραν του ποινικού μου μητρώου που επιχείρησαν από μικρό να μου λερώσουν με ψευδείς κατηγορίες, τις οποίες απέφευγα κάθε φορά, έχοντας με εγκαθιδρύσει από μικρό στο Δικαστικό Μέγαρο και τις οποίες με μεγάλη σπουδή κατάφεραν να μου λερώσουν μετά το 2005 όπου απέκτησα την μελλοντική ιδιοκτησία μου (ΨΗ) όμορη της δικής μου και δικής τους ιδιοκτησίας, η οποία τους είναι απαραίτητη για να την νομιμοποιήσουν, έπρεπε να βρουν κάποιο λόγο για να δικαιολογήσουν το ‘’θεάρεστο’’ κατά εμού έργο τους ως ανωτέρω αναφέρεται, περί του κοινωνικοοικονομικού αποκλεισμού μου και της εξώθησης μου στα όρια της εξάντλησης και εξαθλίωσης μου.
Αυτό με την πίκρα της πρώτης αντεναγόμενης ότι δεν με πάντρεψε με εκείνη που ήθελε για να με χειραγωγεί από παιδί, με το υποκριτικό της ενδιαφέρον για το αν παντρεύτηκα μη τυχόν και της ξεφύγω, σε συνδυασμό με την άρνηση μου να δεχθώ τη βοήθεια του δεύτερου αντεναγόμενου να ανοικοδομήσω με τη βοήθεια του το ύπερθεν του υφιστάμενου ισόγειου κτιρίου μου ΓΑΜΜΑ (Γ), ένεκα χειραγώγησης και αυτού, μου προσέδωσαν τη ρετσινιά του gay όπως η ίδια η πρώτη αντεναγόμενη μου είπε σε μεταξύ μας τηλεφωνική επικοινωνία για να διασκεδάσει την ικανοποίηση της περί της αδυναμίας μου να κάνω οικογένεια.
Αντιλαμβανόμουν αυτή την συμπεριφορά των συνανθρώπων μου, όμως δεν μπορούσα να τους την αλλάξω και σε κάθε περίπτωση ήξερα εγώ ποιος και τι ήμουν και είμαι και αντιμετώπιζα αυτή τους τη συμπεριφορά ενίοτε με κατανόηση και μακροθυμία, τι άλλο να κάνω;
Όμως, είναι πάρα πολλές φορές η ενόχληση μου πολύ μεγάλη, όταν βλέπω την προς τούτο επιμονή και πάρα πολλές φορές έχω αισθανθεί εντροπή μα και θυμό, ειδικά όταν αυτό γίνεται για να με εκθέσουν σε άτομα που απολαμβάνουν της εκτίμησης και του σεβασμού μου.
Η ψυχική μου ηρεμία μονίμως και μακροχρόνια διαταράσσεται από τις επίμονες προσπάθειες να με καταδείξουν κάτι που δεν είμαι και ούτε πρόκειται να γίνω.
Όλοι οι άνδρες κάποια φορά πρέπει να πάμε για εξέταση προστάτη, είχα πάει για εξέταση, στις 04-11-2009 στον Ιατρό Ιπποκράτη Ζαρίφη.
Στις 21-01-2015 πήγα ξανά για εξετάσεις στον συγκεκριμένο γιατρό, σχετικά με πέτρα στο νεφρό μου γιατί είχα ενοχλήσεις και για εξέταση προστάτη και με έστειλε για ακτινογραφίες κοιλίας στον ακτινοδιαγνώστη Εμμανουήλ Σωτηράκη, επιστρέφοντας, βλέποντας την ακτινογραφία, μου έγραψε χάπια να πάρω, όπως και έκανα, χωρίς να με εξετάσει για προστάτη.
Λόγο οικονομικής αδυναμίας πήγα για εξετάσεις στο Νοσοκομείο, στις 20-03-2015, όπου και με εξέτασε ο ιατρός Ζούγκας Κωνσταντίνος, στην κοιλία με υπέρηχο και δεν βρήκε κάτι, χωρίς να με εξετάσει για προστάτη για τον οποίο κύρια είχα πάει.
Το συγκεκριμένο ιατρό είχα δει κάποιες φορές στην εκκλησία του Ευαγγελισμού, με την οικογένεια του και κάποιες φορές μόνος, μάλιστα με άνεση, να πηγαίνει στο ιερό της εκκλησίας, χωρίς ποτέ να του μιλήσω και τον συνάντησα πρώτη φορά ξανά στο νοσοκομείο.
Πήγα για εξέταση προστάτη στις 03-04-2015 ημέρα Παρασκευή στο Νοσοκομείο και με δέχθηκε προς εξέταση ο ίδιος ιατρός Ζούγκας Κωνσταντίνος, όπου και μου ζήτησε το βιβλιάριο ασθενείας μου το οποίο δεν είχα μαζί μου και μου είπε να πάω ξανά τη Δευτέρα 06-04-2019 να με εξετάσει, ήταν Μεγάλη Δευτέρα.
Ο συγκεκριμένος ιατρός, είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη μου, βλέποντας τον ως οικογενειάρχη την εκκλησία.
Στις 06-04-2015 Μεγάλη Δευτέρα πήγα για εξέταση προστάτη και με κάλεσε η νοσοκόμα για εξέταση περί ώρα 14:00.
Ανέβηκα στο εξεταστικό κρεβάτι και ξεκούμπωσα το παντελόνι μου, όπου και μου ζητήθηκε να το κατεβάσω μέχρι τα γόνατα, κάτι που και έπραξα.
Με εξέτασε με τον υπέρηχο στην κοιλία και μετά μου ζητήθηκε από τον γιατρό να κατεβάσω και το εσώρουχο μου, κάτι που και έπραξα, με το βλέμμα μου ενστικτωδώς να στρέφεται προς την νοσοκόμα στα αριστερά του κρεβατιού όπου στεκόταν.
Μόλις το κατέβασα η συγκεκριμένη νοσοκόμα πέταξε μια χάρτινη πετσέτα που κρατούσε στο μέρος που αφαίρεσα το εσώρουχο μου και έφυγε επιδεικτικά, προφανώς για να με ευτελίσει, απαξιώσει, προσβάλλει, κάτι στο οποίο δεν έδωσα σημασία.
Ο ιατρός μου είπε να γυρίσω στα πλάγια βλέποντας προς την αντίθετη πλευρά του.
Μου είπε να ανεβάσω λίγο προς την κοιλία τα πόδια μου σπρώχνοντας τα λίγο από την κνήμη τους, για να πάρω τη σωστή θέση.
Ο κάθε ένας από εμάς όταν είναι στο ιατρικό εξεταστικό κρεβάτι, μάλιστα ημίγυμνος αισθάνεται κάποιο δέος και συστολή, το ίδιο αισθανόμουν και εγώ.
Περίμενα με στωικότητα στην υποδεικνυόμενη θέση λίγα λεπτά να με εξετάσει κατά τον συνήθη τρόπο με δακτυλοσκοπία.
Αντί αυτού αισθάνθηκα ένα γλιστερό μακρόστενο και λεπτό αντικείμενο να εισέρχεται στον ορθό μου.
Στιγμιαία αντιλαμβανόμενος τι συνέβαινε προσπάθησα να σηκωθώ.
Άκουσα επιτακτικά, αυταρχικά και δυνατά την λέξη ‘’σκύψε’’.
Ασυνείδητα υπάκουσα και αντί να σηκωθώ μαζεύτηκα σε εμβρυική στάση.
Αισθάνθηκα ταυτόχρονα ένα όμοιο ποιο χονδρό αντικείμενο με πάρα πολύ μεγάλη δύναμη να γλιστρά μέσα μου και να με χτυπάει εσωτερικά, διαστελλόμενο.
Έχασα στιγμιαία τις αισθήσεις μου, το φώς μου.
Όταν συνήλθα, μετά από δευτερόλεπτα πρέπει να ήταν, ήμουν εντελώς μόνος στο εξεταστικό δωμάτιο. Είχα κατανοήσει τι μου είχε συμβεί. Μάλιστα, αμέσως και γιατί αυτό μου συνέβηκε. Κατέβηκα από το εξεταστικό κρεβάτι σήκωσα και κούμπωσα το παντελόνι μου και βγήκα από το δωμάτιο. Ο ιατρός Κωνσταντίνος Ζούγκας στεκόταν κοντά στον γκισέ του ιατρείου με τις άλλες νοσοκόμες σιωπηλός και με κοίταζε φοβισμένος για τις τυχόν αντιδράσεις μου. Συμπεριφέρθηκα σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Αμέσως σκέφτηκα ότι μου είχαν κάνει τη ζημιά και το μόνο που θα έκανα θα ήταν μια σκηνή εις βάρος μου επιβεβαιώνοντας τις φήμες που οι αντεναγόμενοι μου μακροχρόνια έσπειραν στην κοινωνία για να αποστρέψουν από τους ίδιους τους προβολείς για τα όσα κατά εμού συνέβαιναν.
Πρέπει να αναφέρω ότι σε αυτό που μου συνέβηκε και έχω ισχυρές προς τούτο ενδείξεις, πρέπει να έχουν συνηγορήσει και συμμετάσχει σε επίπεδο εντολής και όσοι αρμόδιοι έπρεπε να έχουν ενδιαφερθεί και να έχουν επιληφθεί στα μακροχρόνια κατά εμού δρώμενα και αυτοί είναι από τον χώρο της Δικαιοσύνης.
Πήγα στο χώρο μου να ξαπλώσω να συνέρθω και στο γραφείο μου, υπήρχε στο τηλεομοιότυπο (fax) το υπ’ αριθμόν
1301/06-04-2015 (σχετικό 30 α΄) έγγραφο της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων Δωδεκανήσου, το οποίο προσπαθούσα κοντά δύο χρόνια να αποκτήσω.
Προφανώς, οι αντεναγόμενοι ήθελαν να μου στείλουν το μήνυμα για το ότι αυτοί είναι πίσω από την ενέργεια την οποία υπέστηκα από έναν άνανδρο, ύπουλο και νοσηρό πειθήνιο όργανο, τον ιατρό Κωνσταντίνο Ζούγκα.
Επιβαρυντικά της ψυχολογικής μου καταστάσεως, ενόσω είχα ξαπλώσει για να ηρεμήσω, ένας γείτονας μου χτυπούσε δυνατά και επιτακτικά την πόρτα μου, φωνάζοντας μου να του ανοίξω, για κάτι που με ήθελε και ήμουν υπόχρεος προς τούτο σε εκείνον.
Κατάλαβα, από την πρωτόγνωρη συγκριμένη συμπεριφορά του γείτονα μου, ότι τα νέα άμεσα κυκλοφόρησαν.
Μετά από αυτό το συμβάν αμέσως πήρα το αυτοκίνητο και πήγα να βρω τον Ιατρό Ζούγκα στο Νοσοκομείο, τον οποίο και δεν βρήκα. Βρήκα όμως έξω στη αυλή του Νοσοκομείου να φεύγει τον διευθυντή της ουρολογικής κλινικής και ξεθύμανα αναφέροντας του το συμβάν, λέγοντας του ότι αυτό δεν θα μείνει έτσι.
Δεν έδειξε έκπληξη, σαν να ήταν κάτι που είχε επαναληφθεί.
Αυτό δε το βεβαιώνω και εγώ που το βίωσα διότι επιδείχθηκε από τον δράστη ψυχραιμία, ευχέρεια, μεθοδικότητα, αποφασιστικότητα.
Ήταν κάτι που ο συγκεκριμένος ιατρός είναι βέβαιον ότι έχει ξανά κάνει και όχι μια φορά μόνο.
Ήταν μεγάλη εβδομάδα και για εμένα ήταν πραγματική μεγάλη εβδομάδα των παθών, διότι πλέον των αφόρητων πόνων που εσωτερικά αισθανόμουν, είχα και την διάδοση του συμβάντος που αμέσως συνάντησα στην συμπεριφορά των συνανθρώπων μου, μάλιστα και μέσα στην εκκλησία, όπου έβλεπα ανθρώπους που καθόντουσαν δίπλα μου να φεύγουν από κοντά μου και να αλλάζουν επιδεικτικά θέση.
Ανήμερα του Πάσχα στις 12-04-2015 πήγα στη λειτουργία στον Μητροπολιτικό ναό.
Το πειθήνιο όργανο, ο ιατρός Κωνσταντίνος Ζούγκας ήλθε στην εκκλησία και ενώ είχε προχωρήσει λίγα βήματα μπροστά στον διάδρομο στο τέλος του οποίου στεκόμουν, γύρισε πίσω επιδεικτικά και με κοίταξε, για αρκετά δευτερόλεπτα, με ύφος υποτιμητικό και αυταρχικό, προσπαθώντας να μου μεταφέρει μήνυμα εξουσιαστικό.
Το σταθερό βλέμμα μου τον έκανε αμήχανα να γυρίσει και να φύγει με την ‘’ουρά στα σκέλια’’ κατά την λαϊκή ρήση.
Αυτή του η ενέργεια μου έδωσε κατεύθυνση για το τι έπρεπε να πράξω και αυτό ήταν η ανάδειξη του συμβάντος, το οποίο
είναι βέβαιον ότι έχουν βιώσει και πολλοί άλλοι.
Οι αντεναγόμενοι, με τέτοιες ενέργειες έχουν σπείρει τον φόβο στην κοινωνία του νησιού για το τι θα συμβεί στον κάθε ένα που δεν ακολουθεί τις εντολές τους.
Όλοι δε γνωρίζουν το συμβάν που έχω υποστεί, ως κοινό μυστικό και συχνά βρίσκουν τη ευκαιρία πολλοί για να μου αναφέρουν το όνομα του συγκεκριμένου πειθήνιου οργάνου - ιατρού για να μου το θυμίσουν και να με απαξιώσουν και πληγώσουν.
Οι αντεναγόμενοι με χρησιμοποιούν ως παράδειγμα ανυπακοής που πρέπει να αποφεύγουν οι λοιποί.
Λαμπρή Δευτέρα 13-04-2015 πήγα να βρω εισαγγελέα υπηρεσίας και κατέληξα στο Τμήμα Ασφαλείας Ρόδου, χωρίς αποτέλεσμα.
Πήγα να μάθω για ιατροδικαστή στο Νοσοκομείο, έψαχνα να βρω τρόπο να διαχειριστώ κάτι που πρώτη φορά μου είχε συμβεί.
Την επομένη 14-04-2015 ημέρα Λαμπρή Τρίτη, πήγα πρωί – πρωί και περίμενα στην Εισαγγελία να έρθει ο Εισαγγελέα υπηρεσίας για να καταγγείλω το συμβάν.
Όταν ήρθε ο Εισαγγελέας υπηρεσίας πάρεδρος Κωνσταντίνος – Δημήτριος Γιαννακούλας του είπα ότι ήθελα να δώσω κατάθεση για το συμβάν και να εξεταστώ από ιατροδικαστή.
Του δήλωσα δε ότι αν δεν εξεταστώ από ιατροδικαστή θα φύγω προς τούτο, εκτός Ρόδου. Με έστειλε να δώσω κατάθεση στην ασφάλεια, όπου και πήγα.
Στο Τμήμα Ασφαλείας Ρόδου μου έδωσαν έγγραφο προς την Ιατροδικαστική Υπηρεσία (σχετικό 30 γ΄), για να εξεταστώ από ιατροδικαστή και μου είπαν να πάω το βράδυ γύρο στις 23:30 να δώσω κατάθεση στον αξιωματικό υπηρεσίας, όπως και έπραξα.
Ο Αξιωματικός υπηρεσίας Εμμανουήλ Ανδρουλάκης, έσκισε τρις (3) φορές την εκτυπωμένη κατάθεση μου (σχετικό 30 β΄) και την ξανά διόρθωνε στον υπολογιστή, χωρίς να αποτυπώνει επακριβώς αυτά που του ιστορούσα.
Όμως ήμουν πολύ πιεσμένος και εξουθενωμένος, και η δεν έδωσα στην τέταρτη φορά την δέουσα προσοχή υπογράφοντας την κατάθεση μου η την άλλαξαν, που για εμένα είναι και το πιθανότερο.
Ζήτησα αντίγραφο και δεν μου έδωσε, αλλά μου είπε να πάω μετά δύο μέρες να την πάρω με την ιατροδικαστική εξέταση.
[Αυτά συμβαίνουν στη Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Ρόδου πάρα πολλά χρόνια, προστατεύοντας κυρίως τον Ιωάννη Μανουσέλη και για αυτό έδειξα, όπως αναφέρεται στην αγωγή μου κατά του Ιωάννη Μανουσέλη, μεγάλη επιμονή και επιστασία ώστε η κατάθεση του μάρτυρος, που χάθηκε από την δικογραφία για το συμβάν της απόπειρας επικίνδυνης σωματικής βλάβης κατά εμού του Ιωάννη Μανουσέλη στις 21-05-2009 (σχετικό 07 θ΄ της ΑΚ-Μ) να ξανά δοθεί, καθώς για να μην φθάσει ποτέ στην Εισαγγελία περιφερόταν στα Αστυνομικά Τμήματα της Αρχαγγέλου και του Αφάντου.
Οι δικογραφίες, έχω ιδίαν άποψη, κατ’ επιλογή κατέληγαν και δεν γνωρίζω αν αυτή η κατάσταση έχει αρθεί, (δεν νομίζω), από το Τμήμα Ασφαλείας Ρόδου, στην Εισαγγελία].
(Θωμάς Χ. Σπανός)
Ο ιατροδικαστής μέχρι να με εξετάσει εξ αποστάσεως και απλά ορώντας, με κράτησε αρκετή ώρα και με ρωτούσε πολλά περισσότερα και πέρα από το συμβάν.
Δεν έκρινα ενδεδειγμένη την εξέταση του (σχετικό 30 δ΄), με την οποία μάλιστα με έστελνε και σε ψυχίατρο και πήγα στο ιατρείο του ιατρού Ιπποκράτη Ζαρίφη να με εξετάσει. Μου ζήτησε το βιβλιάριο μου που δεν είχα και μου είπε να πάω ξανά το απόγευμα στις 18:30 για να με εξετάσει.
Έκρινα ότι ήθελε να με αποφύγει και πήρα το καράβι το απόγευμα και πήγα στη Σύρο, καθώς αναζητώντας στο διαδίκτυο έμαθα ότι έχει ιατροδικαστή και μου δινόταν η ευκαιρία να πάω να δω τον προηγούμενο Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ρόδου, που είχε μετατεθεί στη Σύρο και γνώριζε πολύ καλά τις υποθέσεις μου και από το γεγονός ότι τον κρατούσα ενήμερο. Έφθασα την επομένη 15-04-2019 ημέρα Τετάρτη ξημερώματα στη Σύρο και περίμενα στην πιάτσα των ταξί να ξημερώσει και να ανοίξει η Εισαγγελία να δω τον Εισαγγελέα και να πάω στον ιατροδικαστή. Ούτε τον Εισαγγελέα, αν και είχα στηθεί έξω από το γραφείο του επί ώρες, ούτε και ιατροδικαστή βρήκα. Οπότε και αναχώρησα το απόγευμα, με το πλοίο, για Αθήνα να βρω ιατροδικαστή να με εξετάσει.
Έφθασα νωρίς το πρωί της Πέμπτης 16-04-2015 στον Πειραιά, κατέλυσα σε ξενοδοχείο και τηλεφώνησα να βρω ιατροδικαστή, στον Πειραιά, όπου και με ενημέρωσαν ότι μετά το μεσημέρι θα μπορούσε να δεχθεί ο ιατροδικαστής.
Πήγα από τηλεφωνική υπόδειξη του Εισαγγελέα Υπηρεσίας Πρωτοδικών Ρόδου στον Εισαγγελέα Υπηρεσίας στα Δικαστήρια στη σχολή Ευελπίδων, να ζητήσω ιατροδικαστική εξέταση όπου και η απρεπής συμπεριφορά του Εισαγγελέα Υπηρεσίας στο πρόσωπο μου με έκανε και του το επισήμανα, οπότε και υπαναχώρησε ζητώντας μου συγνώμη.
Μου υπέδειξε και πήγα στη ΓΑΔΑ και από εκεί στο Αστυνομικό Τμήμα Αμπελοκήπων για να μου ορίσουν ιατροδικαστή να με εξετάσει.
Η κωλυσιεργία και ταλαιπωρία μου, με οδήγησε στην Εισαγγελία Του Αρείου Πάγου, να δω την Εισαγγελέα και να καταγγείλω το συμβάν ώστε να μου ορίσουν ιατροδικαστή.
Με δέχτηκε η Αντεισαγγελέας Θεοφανία Κοντοθανάση, όχι ενδεδειγμένα.
Είχα μια έντονη συνομιλία μαζί της, από την πρόοδο της οποίας διέκρινα μια ανοχή και κατανόηση από μέρους της, την οποία εξέλαβα ως επανόρθωση συμπεριφοράς.
Μου έδωσε δε την κατεύθυνση να πάω σε εξωτερικό ιατρό.
Επιστρέφοντας στη Ρόδο, της έστειλα διά τηλεομοιότυπου τα διαπιστευτήρια μου, ώστε να με γνωρίσει, (σχετικό 30 ε΄).
Από τον Άρειο Πάγο επέστρεψα στο κατάλυμα μου, ένα μικρό ξενοδοχείο στον Πειραιά και έψαχνα ιατρό να με εξετάσει.
Βρήκα στο διαδίκτυο τον ιατρό Απόστολο Σταματιάδη και πήγα το απόγευμα της ίδιας ημέρας και με εξέτασε, μάλιστα ενδοσκοπικά.
Στο πρόσωπο του είδα την απορία του για την ζημιά που μου προκάλεσε ο ιατρός Ζούγκας με την άνανδρη και ύπουλη αρρωστημένη ενέργεια του και αυτή αποτυπώνεται, στις ενδοσκοπικές φωτογραφίες που μου έβγαλε ακριβώς δέκα (10) ημέρες μετά το συμβάν, (σχετικό 30 στ΄).
Του ανέφερα δε, ένεκα της απορίας του που διέβλεψα, ότι δεν έχει υπάρξει ποτέ των ποτών, ηθελημένα η όχι, σεξουαλική παραβίαση σε εμένα.
Είχα τα καλύτερα παιδικά χρόνια που θα μπορούσε να έχει ένα παιδί, χάρις στους γονιούς μου που δεν πρόλαβα να τους κάνω περήφανους για έμενα και έφθασα πενήντα τεσσάρων (54) ετών, για να τύχω στις
06-04-2015 σοδομισμού από έναν εγκληματία και άρρωστο ιατρό, τον Κωνσταντίνο Ζούγκα, για λογαριασμό των κατάλοιπων της Ιταλικής κατοχής, των αντεναγομένων.
Την επομένη 17-04-2015 ημέρα Παρασκευή, επιχείρησα να έχω και άλλη ενδοσκοπική εξέταση, προς διασταύρωση και επιβεβαίωση, από άλλο ιατρό, αλλά δεν κατέστη αυτό εφικτό, οπότε και το βράδυ της ιδίας ημέρας πήρα το αεροπλάνο της επιστροφής, όπου συνταξίδευα με τον δικηγόρο Βασίλη Περίδη, ο οποίος ως γνωστός μου από την εποχή που ο πατέρας του είχε μπακάλικο στα Αφάντου και ήταν πελάτης μου, προθυμοποιήθηκε και με έφερε στη Ρόδο με το αυτοκίνητο του μέχρι το λιμάνι όπου και είχα αφήσει το δικό μου αυτοκίνητο.
Την επομένη 18-04-2015 ημέρα Σάββατο, πήγα στη Ασφάλεια Ρόδου να πάρω αντίγραφο της κατάθεσης μου και μου είπαν να πάω τη Δευτέρα μετά τις 11:00, οπότε και μου έδωσαν την από 19-04-2015 βεβαίωση, (σχετικό 30 ζ΄).
Σχηματίστηκε για το συμβάν η με ΑΒΜ: Α2019/1072 δικογραφία.
Στις 28-04-2015 (σχετικό 30 η΄) ο ιατρός Ζούγκας Κωντσαντίνος ζήτησε προθεσμία για να καταθέσει στο Πταισματοδικείο Ρόδου.
Στις 08-05-2015 (σχετικό 30 θ΄) κατέθεσε έγγραφες εξηγήσεις.
Στις 14-05-2015 (σχετικό 30 ι΄) αιτήθηκα αντίγραφο της δικογραφίας, από την οποία μου χορηγήθηκαν αρχικά αντίγραφα μόνο της δικής μου έγκλησης.
Στις 03-09-2015 (σχετικό 30 ια΄) κατέθεσα σχετική με το συμβάν και τη δικογραφία αίτηση μου στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Ρόδου, με όσα σε αυτή εκθέτω και αιτούμαι, μάταια.
Στις 04-11-2015 (σχετικό 30 ιβ΄) εκδόθηκε διάταξη της εισαγγελέως Μαρίας Αγγελούδη, με την οποία απορρίφτηκε η έγκληση μου.
«Η εισαγγελέας Μαρία Αγγελούδη είναι χαμηλού πνευματικού και ηθικού επιπέδου, έχω ιδίαν άποψη και δεν έχει θέση στο χώρο της Δικαιοσύνης και δη της Εισαγγελίας. Όσο σε αυτόν τον χώρο θα ευρίσκεται θα εμποδίζει τις υποθέσεις να φθάσουν στο ακροατήριο για να απονεμηθεί Δίκαιο και θα υπερασπίζεται το έγκλημα και τους εγκληματίες».
(Θωμάς Χ. Σπανός)
Με τις παράνομες και ανήθικες πρακτικές που εκτίθενται στην παρούσα ιστορική ενότητα «ΙΓ. Γκαίτε: «Δεν γνωρίζεις κανέναν καλά, παρά μόνο αυτούς που σε κάνουν να υποφέρεις», οι αντεναγόμενοι κρατούν υπόδουλο ένα ολόκληρο νησί.
Έχουν εμφυσήσει τον φόβο στην κοινωνία της Ρόδου για το τι πρόκειται να πάθει όποιος παραβαίνει τις εντολές τους.
Είναι καιρός ο φόβος πλέον να φωλιάσει στις δικές τους μαύρες κατάμαυρες ψυχές, για τα έργα και τις ημέρες τους.
Οι αντεναγόμενοι είναι πέρα για πέρα ηθικοί αυτουργοί της εγκληματικής ενέργειας που υπέστηκα από τον ιατρό Κωνσταντίνο Ζούγκα
στις 06-04-2015 στο εξεταστικό κρεβάτι της ουρολογικής κλινικής, του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου.
«Ακόμη και σήμερα, ειδικά στο χώρο των εκκλησιών όπου εκκλησιάζομαι και αυτό είναι λυπηρό, έρχονται διάφοροι για να με καταδείξουν ότι είμαι ομοφυλόφιλος ώστε να δικαιολογήσουν αμφοτέρων των πλευρών της Δικαιοσύνης και της μαφίας της Ρόδου, δηλαδή των αντεναγομένων, τα έργα τους κατά εμού.
Κάνουν όλοι το παιχνίδι των αντεναγομένων εδώ και χρόνια, αποκομίζοντας διάφορα οφέλη, αποστρέφοντας από τους αντεναγομένους τους προβολείς για όσα κατά εμού πράττουν.
Πρέπει να γνωρίζουν άπαντες ότι αν ήμουν ομοφυλόφιλος θα έπραττα όπως ο Πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου.
Είχα την τύχη να γνωρίσω ωραίες και σεξουαλικά απελευθερωμένες γυναίκες και ξέρω ότι δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα στον κόσμο από το να παίρνεις μια γυναίκα αγκαλιά στο κρεβάτι σου και να κάνεις έρωτα μαζί της.
Πρέπει να γνωρίζουν, όλοι εκείνοι που με πλησιάζουν κατ’ εντολή για να με καταδείξουν ομοφυλόφιλο, gay όπως μου είπε η πρώτη αντεναγόμενη, ότι αν θέλουν να τους αποδέχονται για την διαφορετικότητα τους, να σέβονται και εκείνοι όσους είναι ετερόφυλοι και να μην επιδιώκουν τον προσηλυτισμό τους εξαναγκαστικά και βίαια.
Εν τέλει, αν μια νεαρή κοπέλα έτυχε βιασμού, αυτό δεν την καθιστά πόρνη.
Το ότι υπέστηκα σοδομισμό από ένα πειθήνιο όργανο, τον ιατρό Κωνσταντίνο Ζούγκα στις 06-04-2015, αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι ομοφυλόφιλος».
(Θωμάς Χ. Σπανός)
Όλα όσα εκτίθενται στη παρούσα και στις προσκομιζόμενες μετά των προτάσεων και σχετικών της αγωγές μου, ότι έχω υποστεί, οφείλονται στους αντεναγομένους, επειδή αρνήθηκα να είμαι υποχείριο τους και να εξαρτώμαι κοινωνικοοικονομικά από εκείνους.
Το αυθαίρετο και κατεδαφιστέο κτίριο του κανακάρη και δεύτερου αντεναγόμενου είναι η προφανής μεταξύ μας διαφορά, που υποκρύπτει
τα μύχια μνησίκακα αισθήματα τους κατά εμού, ως ανυπότακτου Ρόδιου.
Έπρεπε να με αφήσουν ήσυχο.
Προσπάθησα να αποκαταστήσω τις σχέσεις μου μαζί τους, δίνοντας τόπο στη οργή για όσα μου έχουν κάνει.
Όμως, δεν το εκτίμησαν και δεν σεβάστηκαν τα τόσα χρόνια που με παλεύουν και αντιστέκομαι κόσμια και με αξιοπρέπεια.
Δεν σεβάστηκαν τις αμέτρητες ευκαιρίες που τους έδωσα για υπαναχώρηση.
Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να υποστούν τις συνέπειες των πράξεων τους.
«Όλοι μας γνωρίζουμε τον δημοφιλή χαρακτήρα του Σκρούτζ Μακ Ντακ (Scrooge McDuck) ο οποίος διακρίνεται για τα, μακράν πέραν όλων των άλλων, απίστευτα πλούτη του και την απύθμενη τσιγκουνιά του.
Χαρακτηριστική του χαρακτήρα του σκηνή είναι όταν οι κλέφτες, στο εικονογραφημένο περιοδικό, που όλοι μας έχουμε διαβάσει, μπήκαν μέσα στο χρηματοκιβώτιο του, όπου σε αυτό κοιμόταν, για να τον κλέψουν.
Θέλοντας να δοκιμάσουν αν ξυπνάει, έριχναν πυροβολισμούς και έσκαγαν βόμβες, οπότε αφού σιγουρεύτηκαν ότι δεν ξυπνάει, άρχισαν να κουβαλάνε τα τσουβάλια με τα λεφτά του.
Όμως, είχαν την ατυχία, ένα νόμισμα να τους πέσει και ο ήχος του νομίσματος, τον ξύπνησε και άρχισε να τους πυροβολεί.
Δεν ήταν κακός, απλά ήταν φιλάργυρος.
Δεν χρησιμοποιούσε τα χρήματα του για να αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο των αρχών, θεσμών, δημόσιων υπηρεσιών, τραπεζών…., της πόλης του».
Δεν χρησιμοποιούσε τα χρήματα του για να διαβάλλει, εξυβρίσει, εκβιάσει, συκοφαντήσει, αποκλείσει, απαξιώσει, ευτελίσει, εξουθενώσει, ασελγήσει, ………, επιχειρήσει κατά της σωματικής ακεραιότητας και της ζωής των συνανθρώπων του.
Δεν χρησιμοποιούσε τα χρήματα του για να αποτρέψει, με αθέμιτες μεθόδους, τον οιοδήποτε άλλο να αποκτήσει οικονομική αυτάρκεια και ανεξαρτησία.
Δεν χρησιμοποιούσε τα χρήματα του για να πάρει εκδίκηση από κανέναν.
Αντιθέτως, ήταν πολύ αγαπητός και κανείς δεν τον φοβόταν».
(Θωμάς Χ. Σπανός)
5η Υποενότητα
Στο κτιριακό συγκρότημα της 84 Κτηματολογικής μερίδας γαιών Ρόδου, είμαι ο πρώτος που έχει έρθει και από τους πρώτους στην περιοχή.
Οι σχέσεις μου με όλους είναι καλές, με τις όποιες συνήθης ενίοτε μικρές προστριβές που μπορεί να έχουν οι γείτονες, χωρίς αυτές να έχουν επηρεάσει σε βάθος χρόνου τις μεταξύ όλων μας καλές σχέσεις γειτνίασης.
Ωστόσο σε κάθε μαντρί υπάρχει ένα μαύρο πρόβατο, έτσι και σε εμάς υπάρχει ένας μηχανικός που έχει καταλάβει όλο τον ελεύθερο χώρο με παλιά άχρηστα αυτοκίνητα και χορτοκοπτικά μηχανήματα.
Όλοι μας δυσφορούμε για αυτή την κατάσταση, όμως τον ανεχόμαστε.
Ομοίως και εγώ για πολλά χρόνια τον ανεχόμουν και ακόμη τον ανέχομαι να έχει περικυκλώσει την ιδιοκτησία μου με παλιοσίδερα και με υστερόβουλο σκοπό την απόκτηση δικαιωμάτων επί του ακινήτου.
Τον αντιμετώπιζα όλα αυτά τα χρόνια με μακροθυμία γνωρίζοντας τις φτωχές περιεχομένου σκέψεις του.
Όμως τελευταία όλο και με πίεζε όλο και περισσότερο βάζοντας επί πλέον άχρηστα σε κατάσταση παλιοσίδερων χορτοκοπτικά μηχανήματα και ένα άχρηστο σε τελείως σκουριασμένη μορφή δίκυκλο στο χώρο πίσω από το αυτοκίνητο μου.
Κάθε φορά δε που ερχόμουν να παρκάρω με παρατηρούσε αν θα τρακάρω τα παλιοσίδερα του, που είχε βάλει στο χώρο τον δικό μου μπροστά στην ιδιοκτησία μου, για να μου δημιουργεί δυσκολία. Όποτε του έλεγα να τα βγάλει δημιουργούσε θέμα και δεν τα έβγαζε με σκοπό να με φέρει σε εξώθηση να ασχημονήσω η από μόνος μου τα του τα πετάξω και να γίνει επεισόδιο.
Στις 05-09-2019 περί ώρα 18:30 επέστρεψα από τη θάλασσα όπου πήγα για μπάνιο.
Βλέπω μέσα στην ιδιοκτησία μου τον αδελφό του να μαζεύει ληγμένα εφυαλωμένα νερά, μέσα σε σακούλες σκουπιδιών, που είχα και ήταν εκεί αρκετό διάστημα.
Τον ρώτησα τι κάνεις εδώ. Μου είπε ο αδελφός μου, μου είπε να τα μαζέψω.
Άστα αμέσως και φύγε του είπα. Ρώτησα τον συγκεκριμένο γείτονα μου, με ποιο δικαίωμα είπες στον αδελφό σου να μαζέψει τα νερά;
Η απάντηση του ήταν εσύ μου είπες να τα μαζέψω.
Επειδή στις 19-12-2018 ημέρα Τετάρτη και περί ώρα 10:30 στην τηλεφωνική μου επικοινωνία με την πρώτη αντεναγόμενη μου είπε ότι οι δικηγόροι με λένε τρελό και ότι λέει τρέχουν όλοι οι πιστοί υπήκοοι τυφλά υπάκουοι να την επιβεβαιώσουν και να τις προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
Επειδή τούτο επιχειρήθηκε και με την υπ’ αριθμόν 124/15-04-2015 (σχετικό 30 δ΄) ιατροδικαστική εξέταση, με την οποία για άλλο λόγο πήγα να εξεταστώ και άλλο λόγο ουσιαστικά εξετάστηκα.
Επειδή είχα και άλλα ερεθίσματα από τα οποία αντιλαμβανόμουν ότι προσπαθούν να με βγάλουν τρελό και άρα ότι λέγω και ότι ισχυρίζομαι να είναι αναξιόπιστο.
Επειδή ο συγκεκριμένος γείτονας μου, επεδίωκε επί μακρόν να δημιουργήσει μεταξύ μας παρεξήγηση και έδινα τόπο στην οργή γνωρίζοντας τις προθέσεις του, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να ξεχειλίσει το ποτήρι της υπομονής μου.
Πήγα στο μαγαζί του και του είπα ότι ψεύδεται. Ποτέ δεν του είπα κάτι τέτοιο.
Ήμουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Αυτό που επεδίωκε τελικά το πέτυχε, λέγοντας και από πάνω ότι το ακίνητο δεν είναι δικό μου αλλά του δήμου.
Αμέσως άλλαξα, καθώς ήμουν με το μαγιό και άρχισα να μεταφέρω τα παλιοσίδερα του στο χώρο του, με τα χέρια μου και ρυμουλκώντας τα με το αυτοκίνητο μου.
Κάλεσε ο ίδιος την αστυνομία και ήρθαν δύο αστυνομικοί και επιλήφθηκαν του συμβάντος.
Ήρθαν στο μαγαζί μου και τους εξήγησα τι συμβαίνει και μου ζήτησαν έγγραφα που να αποδεικνύει ότι ο χώρος είναι δικός μου.
Έδειξα στον έναν αστυνομικό το συμβόλαιο και το τοπογραφικό σχεδιάγραμμα και του είπα ότι για το επεισόδιο είναι υπεύθυνοι η εισαγγελία και η αστυνομία στις οποίες πολλοί γείτονες μου πήγαν και παραπονέθηκαν για την συμπεριφορά του συγκεκριμένου επανειλημμένως και κανείς δεν φρόντισε να τον συνετίσει.
Η αστυνομικοί τον κάλεσαν και του είπαν να βγάλει τα παλιοσίδερα του από τη θέση που τα είχε μπροστά στην ιδιοκτησία μου.
Ο συγκεκριμένος γείτονας μπροστά στους αστυνομικούς με αποκάλεσε τρελό φωνασκώντας και το επεσήμανα στους αστυνομικούς, οι οποίοι με ρώτησαν αν ήθελα να καταθέσω μήνυση και τους είπα όχι. Αρκετά έχω.
Ο δε συγκεκριμένος γείτονας αμέσως μόλις έφυγαν οι αστυνομικοί έβαλε και πάλι το ένα αυτοκίνητο και το ένα χορτοκοπτικό του στην μεριά μου και πάλι, σε άλλη θέση, επιζητώντας την αντίδραση μου προκαλώντας με.
Επειδή εκείνα που πραγματικά με εμπόδιζαν στο παρκάρισμα δεν τα επανέφερε, δεν έδωσα συνέχεια.
Το συγκεκριμένο συμβάν αναφέρεται για να καταδείξει ότι, ότι η πρώτη αντεναγόμενη αναφέρει τρέχουν οι πάντες τυφλά υπακούοντας να την επαληθεύσουν.
Με πρώτους αυτούς που παρακολουθούν τις τηλεφωνικές συνομιλίες μας.
Με είπε gay όλοι επί μακρόν επεδίωκαν και ακόμη επιδιώκουν να με χαρακτηρίσουν και να με κάνουν gay.
Με είπε τρελό, όλοι τρέχουν να την επαληθεύσουν ότι είμαι τρελός.
Πρέπει να επαναλάβω, «η επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως», μήπως και όσοι πρέπει και είναι αρμόδιοι να επιληφθούν, κατανοήσουν ότι οι αντεναγόμενοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί όλων όσων επιχειρούν με τον ένα η τον άλλο τρόπο κατά της ανθρώπινης φύσης και υπόστασης μου γενικότερα και καθοιονδήποτε τρόπο.
Για όσους δε αναρωτιούνται πως καταφέρνω και στέκομαι ακόμη όρθιος και έχω τα λογικά μου, πρέπει να τους πω ότι:
- Όπως στην από 26-03-2007 όγδοη (8η) καταγγελία μου (σχετικό 17 α΄) στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Ρόδου και στην πέμπτη (5η ) και τελευταία σελίδα αυτής αναφέρω, θεωρώ εαυτόν ήδη έγκλειστο σε φυλακή όπου προσπαθούν να με βάλουν.
- Σε κάποιο σημείο της εκκλησιαστικής λειτουργίας, ο παπάς λέει: «Ουδείς άξιος, ταις σαρκικές επιθυμίες συνδεδεμένος».
- Προσεύχομαι καθημερινά και η προσευχή μου, είναι σταθερά η ίδια.
- Προσπαθώ να διατηρήσω τη σωματική και ψυχική μου υγεία.
- Δεν έχω ροπή στο ψέμα, ώστε κάθε φορά να προσπαθώ να θυμηθώ τι είχα πει την προηγούμενη και στην προσπάθεια μου αυτή το μυαλό μου να ‘’χτυπήσει μπιέλα’’.
|
|