Αγαπητοί αναγνώστες.
Στο παρόν άρθρο μπορείτε να λάβετε γνώση και να παρακολουθείτε, την συνέχεια του άρθρου: Αγωγή κατά Κώτη Χρυσάνθη.
Αγαπητοί αναγνώστες.
Διά της με αριθμό κατάθεσης 42/31-03-2021 κατατεθειμένης έφεσης μου, κατέθεσα έφεση κατά της υπ' αριθμόν 89/2020 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου και κατά της συμβολαιογράφου Ρόδου Χρυσάνθης Κώτη.
Τούτη προσδιορίστηκε να συζητηθεί κατά την δικάσιμο της 24-09-2021 με αριθμό πινακίου 16.
Τούτης μπορείτε να λάβετε γνώση πατώντας και εδώ.
Τούτη θέτω επίσης στη διάθεση σας και αυτούσια ως έχει κατωτέρω:
Ρόδος 03-04-2021
Με εκτίμηση.
Θωμάς Χ. Σπανός.
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΤΡΙΜΕΛΟΥΣ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Του Θωμά – Δημητρίου Σπανού του Χρήστου, κατοίκου Ρόδου 5ο χλμ Λεωφόρος Ρόδου – Λίνδου, (Α.Δ.Τ.: ΑΗ 950857, Α.Φ.Μ.: 027637336).
ΚΑΤΑ
Της Κώτη-Κολλίγρη Χρυσάνθης του Δημητρίου, κάτοικος Ρόδου, οδός Γεωργίου Ευσταθίου, αριθμός 7, (ΑΦΜ: 023322685).
ΚΑΙ ΚΑΤΑ
Της υπ`αριθμ.89/2020 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου.
______________________***_______________________
Κατά της εφεσίβλητης ασκήσαμε την με αριθμό κατάθεσης 190/12-08-2019 αγωγή μας με την οποία ζητήσαμε, να υποχρεωθεί η εναγόμενη και ήδη εφεσίβλητη για την αναφερόμενη στο ιστορικό της αγωγής αιτία να μας καταβάλει το ποσό των τριακοσίων πενήντα χιλιάδων ευρώ (350.000 €) ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφλησή μας, να υποχρεωθεί η εναγόμενη και ήδη εφεσίβλητη να δημοσιεύσει, με δικά της έξοδα, την απόφαση που θα εκδοθεί σε όλο τον έντυπο τύπο του νησιού και τουλάχιστον σε τρις (3) ημερήσιες τοπικές εφημερίδες, να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθεί η εναγόμενη και ήδη εφεσίβλητη στη δικαστική μου δαπάνη.
Επί της αγωγής μας αυτής εκδόθηκε η προσβαλλόμενη υπ` αριθμόν 89/2020 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου (τακτική διαδικασία) σύμφωνα με την οποία απορρίφτηκε η προαναφερόμενη αγωγή μας ως νόμω αβάσιμη καθόσον δήθεν είχε υποπέσει σε πενταετή παραγραφή η αξίωση μας.
Την απόφαση αυτή εκκαλούμε για τους πιο κάτω νόμιμους και βάσιμους λόγους και όσους άλλους επιφυλασσόμεθα να προσθέσουμε εμπροθέσμως εν καιρώ:
Διότι η εφεσίβλητη έκανε κακή εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και κακή εφαρμογή του Νόμου αφού, (οράτε σελίδα 8 εκκαλούμενης), δέχθηκε ότι :
«Από το χρονικό δε σημείο κατά το οποίο ο ενάγων (ήδη εκκαλών) έλαβε πλήρη γνώση των παραπάνω, ήτοι το έτος 2013, όταν και του επιδόθηκε το κλητήριο θέσπισμα, προκειμένου να παραστεί ως κατηγορούμενος, µέχρι την επίδοση της κρινόμενης αγωγής στην εναγομένη (ήδη εκκαλούσα) ήτοι στις 04.09.2019, όπως αποδεικνύεται από την υπ' αριθ. 3331Ζ΄/04.09.2019 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιµελητή στο Εφετείο Ρόδου, Μιχαήλ Καρακόπουλου, έχει παρέλθει χρονικό διάστηµα άνω των πέντε (5) ετών, δίχως να µεσολαβήσει κάποιο διακοπτικό της παραγραφής της αστικής του αξίωσης γεγονός, όπως ενδεικτικά η επίδοση εξώδικης όχλησης και συνεπώς η απορρέουσα από τη φερόμενη πράξη της ψευδούς καταµήνυσης, άλλως της ψευδούς αναφοράς στην αρχή ένδικη αξίωση του ενάγοντος (ήδη εκκαλούντος) έχει υποκύψει σε παραγραφή, γενομένης δέκτης της σχετικής ένστασης της εναγοµένης (ήδη εφεσίβλητης), ως ουσία βάσιμης, καθ' ο μέρος αφορά την αδικοπραξία, λόγω της φερόμενης ψευδώς καταµήνυσης, άλλως ψευδούς αναφοράς στην αρχή.»
Όμως σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 262 παρ. 1 ΚΠολΔ, η ένσταση πρέπει να περιλαμβάνει σαφή έκθεση των γεγονότων, που τη θεμελιώνουν και ορισμένη αίτηση. Πρέπει, δηλαδή, να περιέχει την ελάσσονα πρόταση και το συμπέρασμα του νομικού συλλογισμού, ενώ η παράλειψη αναφοράς της νόμιμης βάσης, δηλαδή της μείζονος πρότασης δικαιολογείται από το γεγονός ότι το δικαστήριο υποχρεούται να προσδιορίσει τον εφαρμοστέο κανόνα δικαίου, χωρίς να δεσμεύεται από όσα σχετικά επικαλείται ο διάδικος. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι για την πληρότητα της ένστασης πρέπει να αναφέρονται σ’ αυτήν όλα τα θεμελιωτικά περιστατικά, που επιφέρουν, ως έννομη συνέπεια, είτε την παρακώλυση της άσκησης του αγωγικού δικαιώματος, είτε την παρακώλυση της γένεσής του, είτε την κατάργησή του ταυτόχρονα δε πρέπει να περιέχει και αίτημα απόρριψης της αγωγής για το συγκεκριμένο λόγο.
Στην προκειμένη περίπτωση η εφεσίβλητη δεν έλαβε υποψιν της πως δεν αναφέρονται όλα τα θεμελιωτικά περιστατικά, που επιφέρουν την έννομη συνέπεια της, καθόσον η εφεσίβλητη αρκείται στην πρόταση : «Επειδή υποβάλλω και την ένσταση της πενταετούς παραγραφής η οποία προβλέπεται από τον ΑΚ» (βλ. σελ. 8 προτάσεων αντιδίκου) χωρίς να εξειδικεύει και αναφέρει λεπτομερώς τα απαιτούμενα θεμελιωτικά περιστατικά της.
Εκτός αυτών κατά τη διάταξη του άρθρου 937 εδ. α ΑΚ προϋπόθεση για την έναρξη της πενταετούς παραγραφής της αξίωσης που προήλθε από αδικοπραξία είναι η γνώση από τον παθόντα τόσο της ζημίας όσο και του υπαιτίου προς αποζημίωση, δηλαδή όλων εκείνων των πραγματικών περιστατικών που παρέχουν σε αυτόν τη δυνατότητα να ασκήσει ορισμένη αγωγή εναντίον συγκεκριμένου προσώπου. Εάν ένα από τα στοιχεία αυτά δεν είναι γνωστό η αξίωση παραγράφεται μετά είκοσι έτη από την τέλεση της αδικοπραξίας.
Στην προκειμένη περίπτωση όπως αναφέρω στην αγωγή μου, σκοπός της εφεσίβλητης με την ψευδή καταμήνυση την οποία τέλεσε στις 13-01-2009 βλ. σχετ. προτάσεων μου σχετικό 10 δ΄), ήταν να με απαξιώσει, πλήττοντας την αξιοπιστία μου, θίγοντας της υπόληψη μου. Όμως η ζημία την οποία υπέστην από την προαναφερθείσα συμπεριφορά της δεν ήταν γνωστή στις 13-01-2009 αλλά έγινε γνωστή με την αμετάκλητη πλέον αθώωση μου με την υπ` αριθμόν 1673/2015 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ρόδου, για το έγκλημα της δήθεν υπεξαγωγής εγγράφου όταν τότε πλέον αποδείχθηκε ότι όσα κατέθεσε στις 13-01-2009 ήταν ψέματα και με το αμετάκλητο πιστοποιήθηκε η ζημία που υπέστην στην προσωπικότητα μου εξαιτίας της προαναφερθείσας παράνομης συμπεριφοράς της εφεσίβλητης.
Πιο συγκεκριμένα :
Με βάση την ανωτέρω έγκληση της εφεσίβλητης, σχηματίσθηκε σε βάρος μου, η υπ` αριθμ. Α2009/20ε δικογραφία και με το από 18-5-2012 κλητήριο θέσπισμα του Εισαγγελέως Πρωτοδικών Ρόδου, παραπέμφθηκα να δικαστώ ενώπιον του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ρόδου (Δικάσιμος, μετ`αναβολή, 21-4-2015) δυνάμει του 6756/2014 κλητηρίου θεσπίσματος, για το αδίκημα της υπεξαγωγής εγγράφου σε βάρος της εφεσίβλητης, και πιο συγκριμένα με βάση το προαναφερθέν κλητήριο θέσπισα φέρομαι ως υπαίτιος του ότι στη Ρόδο την 08-01-2009 δήθεν με σκοπό να βλάψω άλλον έβλαψα έγγραφο του οποίου δεν ήμουν κύριος και συγκεκριμένα στον ανωτέρω τόπο και χρόνο αφού μετέβη στο γραφείο της Συμβολαιογράφου Ρόδου Χρυσάνθης Κώτη και με το πρόσχημα ότι θέλω να λάβω επικυρωμένο αντίγραφο του πωλητηρίου συμβολαίου με αριθμό 2829/20-02-1997, που με αφορούσε και κατά την δήθεν ολιγόλεπτη απουσία της Συμβολαιογράφου σε διπλανό δωμάτιο , προκειμένου να φέρει το απαραίτητο νερό για την επικόλληση των ενσήμων , έσκισα και αφαίρεσα την με αριθμό 167 σελίδα του βιβλίου πρωτοκόλλου , στην οποία ήταν καταχωρημένο το ανωτέρω συμβόλαιο , με σκοπό να την βλάψω.
Επί της ως άνω κατηγορίας, το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ρόδου κατά την δικάσιμο της 21-04-2015, εξέδωσε την υπ` αριθμόν 1673/2015 (αμετάκλητη ήδη) απόφαση του, με την οποία, παρόντος εμού, κηρύχθηκα ΑΘΩΟΣ της άνω κατηγορίας με την ακόλουθη αιτιολογία : «Από την αποδεικτική διαδικασία που έγινε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου και, ειδικότερα, από την κατάθεση της μάρτυρος και την απολογία του κατηγορουμένου το Δικαστήριο διατηρεί ισχυρές αμφιβολίες για το ότι ο κατηγορούμενος τέλεσε την πράξη που του αποδίδεται. Κατά το χρόνο τέλεσης του αδικήματος (8.1.2009), δεν προέκυψε ότι τον είδε κάποιος να αποκρύπτει ή να καταστρέφει το επίμαχο έγγραφο. Η καταγγελία της μάρτυρος, εξάλλου, ενώπιον των Αρχών, έγινε 5 ημέρες μετά την επίσκεψη του κατηγορούμενου στο γραφείο της. Από το γεγονός αυτό, το Δικαστήριο συνάγει ότι, κατά το χρόνο τέλεσης του αδικήματος, όταν ακόμα οι αποδείξεις ήταν νωπές, η εγκαλούσα διατηρούσε αμφιβολίες για το αν τελέστηκε αδίκημα ή αν το έγγραφο απλώς παρέπεσε ή χάθηκε τυχαία. Στο αντίστοιχο συμπέρασμα οδηγεί και το γεγονός ότι η σχετική καταγγελία αφορούσε άγνωστο δράστη, δηλαδή υπήρχαν αμφιβολίες όχι μόνο για το αν τελέστηκε κάποιο αδίκημα, αλλά και για το ότι ο εν λόγω κατηγορούμενος είναι ο δράστης. Μόνο το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος είχε οικονομικό όφελος από την αποδιδόμενη σε αυτόν υπεξαγωγή του εγγράφου δεν αρκεί για να στοιχειοθετήσει την καταδίκη του. Κατόπιν των ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να εφαρμοστεί η γενική αρχή του ποινικού δικαίου "in dubio pro reo" και έτσι να κηρυχθεί ο κατηγορούμενος αθώος.»
Επί των ανωτέρω πρέπει να σημειωθούν και
να ληφθούν επί τέλους υπόψη, τα εξής:
Δεν είχα κανένα απολύτως οικονομικό η άλλο όφελος από την εξαφάνιση του φύλλου του συμβολαιογραφικού βιβλίου της εναγόμενης και ήδη εφεσίβλητης, όπως εσφαλμένα αποφάνθηκε η υπ` αριθμόν 1673/2015 (αμετάκλητη ήδη) απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ρόδου.
Αντιθέτως, όφελος είχε η εναγόμενη και ήδη εφεσίβλητη να εξαφανιστεί η σελίδα στην οποία είναι βέβαιον ότι έχει εγγράψει διπλά το υπ’ αριθμόν 2829 πωλητήριο συμβόλαιο και για να αποκτήσω την συγκεκριμένη διαπίστωση, με σκοπό να την θέσω υπόψη του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου στον οποίο κατέθεσα αυτοπροσώπως (οράτε σχετικό 01), στις 12-01-2009 σχετικό αίτημα ώστε να επιληφθεί σχετικά με αυτό συναφών κατά εμού παρανομιών, έλαβα εισαγγελική παραγγελία την 08-01-2009 (οράτε σχετικό 10 γ’, της αγωγής μου) από τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ρόδου που είναι υπεύθυνος για τον έλεγχο του συμβολαιογραφικού της βιβλίου.
Δεν της ζήτησα, όπως αναφέρει στην εγχειρισμένη στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Ρόδου στην καθολικά, εν γνώση της, ψευδή αναφορά της που κατέθεσε στις 13-01-2009 «…Τότε αυτός όλως περιέργως, μου εζήτησε να δει την εγγραφή του συμβολαίου αυτού στο βιβλίο πρωτοκόλλου του συμβολαιογραφείου μου», αλλά αυτό ήταν γραμμένο στην ανωτέρω αναφερομένη εισαγγελική παραγγελία την οποία διάβασε πριν μου επιτρέψει την είσοδο στο γραφείο της, καθώς τούτο δεν μου επέτρεπε παρά όλες τις προηγούμενες προς τούτο οχλήσεις μου.
Ένεκα τούτης της αναφοράς της, στην οποία ανέφερε εμένα, ο Εισαγγελέας αντί να κάνει έρευνα στο γραφείο της για την συγκεκριμένη αναφορά της και να διαπιστώσει ότι το βιβλίο της ήταν σκόρπιες ασύνδετες σελίδες μέσα σε ζελατίνη μια εκάστη και όχι βιβλίο βιβλιοδετημένο από το οποίο θα μπορούσε κανείς να σχίσει μια σελίδα, διέταξε προκαταρκτική αφήνοντας να αιωρείται μια ψευδής κατά εμού καταγγελία για δύο (2) και πλέον χρόνια.
Στο σημείο αυτό επικαλούμαι την κοινή λογική ενός μέσου ανθρώπου και εν προκειμένω του εξετάζοντος Δικαστηρίου την παρούσα έφεση μου, για το αν μπορεί κανείς σε ένα συμβολαιογραφικό βιβλίο εκατοντάδων σελίδων να βρει εντός ολίγων δευτερολέπτων, που δήθεν απουσίασε, ότι στην εκατοστή εξηκοστή έβδομη (167) σελίδα αυτού, όπως αναφέρει η εναγόμενη και ήδη εφεσίβλητη, στην αναφορά της, να βρει ότι έχει εγγραφεί διπλά το ζητούμενο 2829 συμβόλαιο και να σχίσει τη σελίδα του, του δήθεν βιβλιοδετημένου βιβλίου της που ήταν επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά σκόρπιες σελίδες εντός ζελατίνης μια εκάστη αυτών και επιπρόσθετα για ποιο λόγο να σχίσει τη σελίδα που αποδεικνύει την παρανομία της ιδίας συμβολαιογράφου.
Έτι περαιτέρω σχετικά με την επικαλούμενη παραγραφή του αδικήματος κατά εμού, της ψευδομαρτυρίας της εναγόμενης και ήδη εφεσίβλητης αυτή έλαβε χώρα και την 21-04-2015 όπου συζητήθηκε η από 13-01-2009 κατά εμού ψευδής έγκληση της για την οποία εκδόθηκε η υπ’ αριθμόν 1673/2015 (αμετάκλητη ήδη) αθωωτική, με προσβλητική για εμένα αιτιολογία, απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ρόδου. Κατά αυτήν, με την κατάθεση της επιβεβαίωσε την ψευδή της έγκληση, μάλιστα καταδεικνύοντας με, καθώς δήλωσε: «… είδα ότι έλλειπε και υπέθεσα ότι το πήρε...», (οράτε σχετικό 10 στ΄, της αγωγής).
Εκ των μόλις ανωτέρω αναφερομένων η επικαλούμενη παραγραφή του δικαιώματος μου απορρίπτεται, καθώς την αγωγή μου κατέθεσα την 12-08-2019, κάτι που αναγνωρίζει και η προσβαλλόμενη στην 9η και 10η σελίδα της, καθώς αναφέρει:
« …Καταρχάς, η άδικη πράξη της ψευδορκίας, κατ’ άρθρο 224 παρ. 2ΠΚ, φέρεται τελεσθείσα στις 21-04-2015, όταν και η εναγόμενη κατέθεσε ενόρκως ενώπιον του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ρόδου, κατά συνέπεια, από την 21-04-2015, οπότε άρχισε η παραγραφή της αξίωσης αυτής του ενάγοντος, μέχρι την άσκηση της αγωγής του την 04-09-22019, δεν είχε παρέλθει πενταετία και ως εκ τούτου η ένσταση παραγραφής, την οποία υπέβαλε η εναγόμενη και ως προς την ένδικη αξίωση του ενάγοντος, που απορρέει από τη φερόμενη πράξη της ψευδορκίας, είναι απορριπτέα, ως ουσία αβάσιμη».
Επειδή ο λόγος της εφέσεως μας είναι νόμιμος βάσιμος και αληθινός.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μας
ΖΗΤΟΥΜΕ
- Να γίνει δεκτή η παρούσα έφεση μας.
- Να εξαφανιστεί η υπ` αριθμόν 89/2020 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου (τακτική διαδικασία), με σκοπό να γίνει δεκτή εξολοκλήρου η από 12-08-2019 και με αριθμό κατάθεσης 190/12-08-2019 αγωγή μας, για τις αιτίες που αναφέρουμε στο ιστορικό της.
- Να υποχρεωθεί η εναγόμενη και ήδη εφεσίβλητη για την αναφερόμενη στο ιστορικό της αγωγής αιτία να μας καταβάλει το ποσό των τριακοσίων πενήντα χιλιάδων ευρώ (350.000 €) ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφλησή μας.
- Να υποχρεωθεί η εναγόμενη και ήδη εφεσίβλητη να δημοσιεύσει, με δικά της έξοδα, την απόφαση που θα εκδοθεί σε όλο τον έντυπο τύπο του νησιού και τουλάχιστον σε τρις (3) ημερήσιες τοπικές εφημερίδες.
- Να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή. Και.
- Να καταδικασθεί η εναγόμενη και ήδη εφεσίβλητη στη δικαστική μου δαπάνη.
Ρόδος 31-03-2021
Ο Εκκαλών Ο πληρεξούσιος δικηγόρος
Θωμάς – Δημήτριος Χρήστου Σπανός Αναστάσιος Ε. Μπακαλούμας