Αγαπητοί αναγνώστες.
Δια της υπ' αριθμόν 17/15-04-2021 Πράξης του Εφετείου Δωδεκανήσου μου χορηγήθηκε η αιτούμενη νομική βοήθεια δικηγόρου και δικαστικού επιμελητή προκειμένου να καταθέσω έφεση κατά της υπ' αριθμόν 26/2021 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου και κατά του Μανουσέλη Ιωάννη.
Τούτο έπραξα διά της με αριθμό κατάθεσης 191/19-09-2022 κατατεθειμένης έφεσης μου στη γραμματεία του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου η οποία κατατέθηκε με αριθμό κατάθεσης 255/19-09-2022 στη γραμματεία του Εφετείου Δωδεκανήσου και προσδιορίστηκε να συζητηθεί στις 09-12-2022 ημέρα Παρασκευή με αριθμό πινακίου 12.

Αγαπητοί αναγνώστες.
Τούτης μπορείτε να λάβετε γνώση πατώντας και εδώ.
Τούτη δε θέτω στη διάθεση σας και αυτούσια ως έχει κατωτέρω:

Ρόδος 21-09-2022

Με εκτίμηση.
Θωμάς Χ. Σπανός.

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΤΡΙΜΕΛΟΥΣ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

ΕΦΕΣΗ

Του Σπανού Θωμά - Δημήτριου του Χρήστου, κατοίκου Ρόδου στο 5^ο χλμ Λεωφόρου Ρόδου – Λίνδου, με Α.Δ.Τ.: ΑΗ 950857 και  ΑΦΜ: 027637336, Δ.Ο.Υ. Ρόδου 7542.                                                  

ΚΑΤΑ

Του Ιωάννη Μανουσέλη του Κωνσταντίνου, κατοίκου Ρόδου στην οδό Μάρκου Μπότσαρη και στον αριθμό 42 με Α.Δ.Τ.: Μ 937142 και Α.Φ.Μ.: 031951139  Δ.Ο.Υ. Ρόδου 7542.

ΚΑΙ ΚΑΤΑ

Της υπ’ αριθμόν 26/2021 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου.

____________________________***____________________________

Κατά του εφεσίβλητου ασκήσαμε την με αριθμό κατάθεσης 234/11-10-2019  αγωγή μας με την οποία ζητήσαμε, να υποχρεωθεί o εναγόμενος και ήδη εφεσίβλητος για την αναφερόμενη στο ιστορικό της αγωγής αιτία να υποχρεωθεί ο εφεσίβλητος, ως κατωτέρω:

Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να μου καταβάλλει το ποσόν των οκτακοσίων ογδόντα χιλιάδων ευρώ (880.000 €), για διαφυγόντα κέρδη, εντόκως, νομίμως από την κοινοποίηση της παρούσας και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση μου.
Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να μου καταβάλει το ποσό των διακοσίων δύο χιλιάδων διακοσίων ενενήντα ενός ευρώ και εβδομήντα έξη λεπτών 202.291,76 € καθώς και το ποσό  των εκατόν είκοσι ενός χιλιάδων εξακοσίων σαράντα εννέα ευρώ και είκοσι τριών λεπτών  (121.649,23 €)  για λογαριασμό της μονοπρόσωπης εταιρείας μου «ΣΠΑΝΟΣ ΘΩΜΑΣ ΕΠΕ», για την (υπαίτια) ζημία που υπέστην, εντόκως, νομίμως από την κοινοποίηση της παρούσας και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση μου.
Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος – για την αναφερόμενη στο ιστορικό αιτία – να μου καταβάλει το ποσό των τριών εκατομμυρίων (3.000.000 €) ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφλησή μου.
Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος, να μου καταβάλλει το συνολικό ποσό των  τεσσάρων εκατομμυρίων διακοσίων τριών χιλιάδων εννιακοσίων σαράντα ευρώ και ενενήντα εννέα λεπτών (4.203.940,99 €), αναλυτικά (880.000 € + 202.291,76 €  + 121.649,23 € +3.000.000 €), εντόκως, νομίμως από την επίδοση της παρούσας αγωγής μου μέχρι την εξόφληση μου.
Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να μου επιστρέψει τις ογδόντα τρις (83) συναλλαγματικές των τετρακοσίων ευρώ (400€) που μου απέσπασε εκβιαστικά.
Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να δημοσιεύσει, με δικά του έξοδα, την απόφαση που θα εκδοθεί σε όλο τον έντυπο τύπο του νησιού και τουλάχιστον σε τρις (3) ημερήσιες τοπικές εφημερίδες.
Να απαγγελθεί κατά του εναγομένου, προσωπική κράτηση, ενός  (1) έτους, ως μέσο εκτέλεσης της απόφασης που θα εκδοθεί.
Να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή.
Να καταδικαστεί ο εναγόμενος στη  δικαστική μου δαπάνη και αμοιβή του πληρεξουσίου μου δικηγόρου.

Επί της αγωγής μας αυτής εκδόθηκε η εκκαλούμενη υπ` αριθμόν 26/2021 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου (τακτική διαδικασία) σύμφωνα με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή μας και υποχρεώθηκε να μου καταβάλλει το ποσό των τριών χιλιάδων ευρώ (3.000 €), νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής μας μέχρι την πλήρη εξόφληση και καταδικάστηκε σε μέρος των δικαστικών εξόδων μας, τα οποίο ορίζει στο ποσό των τριακοσίων ευρώ (300 €).   

Την απόφαση αυτή εκκαλούμε για τους πιο κάτω νόμιμους και βάσιμους λόγους και όσους άλλους επιφυλασσόμαστε να προσθέσουμε εμπροθέσμως εν καιρώ:

Πρώτος (1^ος) λόγος:
Το Δικαστήριο που έκδωσε την προσβαλλόμενη δεν θα έπρεπε να απορρίψει κανένα απολύτως από τα αιτήματά μας ως αόριστο, καθώς είχε υποχρέωση να μας καλέσει να παρέχουμε τις οιεσδήποτε διευκρινήσεις, κατ’ άρθρο 236 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 22 παρ. 5 του ν. 3994/2011, ώστε να θεραπεύσουμε την οιαδήποτε υποτιθέμενη αοριστία της καθ’ όλα πλήρους και τεκμηριωμένης αγωγής μας.
Πόσο μάλλον δε που αυτό ακριβώς αιτηθήκαμε με την αγωγή μας και δεν το έπραξε.

Δεύτερος (2^ος) λόγος:
Διότι η εκκαλούμενη έκανε κακή εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και κακή εφαρμογή του Νόμου αφού, (οράτε σελίδα 12 εκκαλούμενης), δέχθηκε ότι:
«Ωστόσο, η αγωγή τυγχάνει αόριστη και, ως εκ τούτου απορριπτέα ως απαράδεκτη, ως προς τα κύρια αιτήματα αυτής, ήτοι των διαφυγόντων κερδών, της υλικής ζημίας που υπέστη και της ηθικής βλάβης επί τη βάσει της τελεσθείσας από τον εναγόμενο σε βάρος του ενάγοντος δυσφήμησης και εξαιτίας των επαναλαμβανόμενων πλειστηριασμών της ιδιοκτησίας του εκ μέρους του ΕΦΚΑ κατά του εναγόμενου και της μη πληρωμής των χρεών του εναγόμενου προς τον ΕΦΚΑ».

Όμως στην αγωγή μας αναφέρονται επαρκώς όλα τα στοιχεία που απαιτεί ο νόμος για να κριθεί ορισμένη από το Δικαστήριο Σας η αγωγή μας και τούτο αποδεικνύουμε κατωτέρω στους ακολουθούμενους λόγους με τους οποίους εκκαλούμε την προσβαλλόμενη.

Έτι περαιτέρω.
Η προσβαλλόμενη κακώς αποσυνδέει, ένεκα δήθεν αοριστίας, την ηθική βλάβη που υπεστήκαμε από τους παράνομους και καταχρηστικούς πλειστηριασμούς του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. νυν Ε.Φ.Κ.Α. Ρόδου, καθώς τούτοι διενεργήθηκαν με αιτία και αφορμή την οφειλή του εναγόμενου προς το συγκεκριμένο ίδρυμα. Τούτοι δε είχαν μέγιστο μερίδιο στην κοινωνικοοικονομική μας καταστροφή, καθώς η δημοσίευση τους και η εξ αυτού του γεγονότος η διαρκής δημόσια διαπόμπευση μας, μας κατέστησε αντικείμενο χλευασμού και αναξιοπιστίας κύρια οικονομικής, ένεκα της οποίας περιήλθαμε σε αδυναμία ακόμη και διαβίωσης.

Τούτο δε αναφέρουμε αναλυτικότατα και ορισμένα και όχι αόριστα όπως κακώς επικαλείται η προσβαλλόμενη στις κατωτέρω ενότητες της αγωγής μας.

1. Στην ενότητα της αγωγής μας: Κύρια και άμεση καταδολίευση του εναγόμενου κατά εμού και κατά τρίτων (Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. νυν Ε.Φ.Κ.Α. Ρόδου).
   Και στις σελίδες 6-9.
   Όπου σε αυτήν αναφέρουμε αναλυτικά και τεκμηριωμένα όλες εκείνες τις παράνομες ενέργειες στις οποίες προέβηκε ο εναγόμενος προκειμένου να μην εκπληρώσει τις οικονομικές και συμβατικές υποχρεώσεις του προς το Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. νυν Ε.Φ.Κ.Α. Ρόδου και εμένα αντίστοιχα. Μπορεί αυτή καθεαυτή η οφειλή του στο συγκεκριμένο ίδρυμα να μην αντίκειται στα χρηστά ήθη, όμως οι παράνομες ενέργειες στις οποίες προέβηκε για να αποφύγει να την πληρώσει και αυτές εκθέτουμε στην αγωγή μας και στις σελίδες (6-9) και (15-12) αντίκειται στα χρηστά συναλλακτικά  ήθη και εξ αυτής της έκνομης συμπεριφοράς του καθίσταται υπαίτιος της κοινωνικοοικονομικής μας καταστροφής που προήλθε από τους παράνομους και καταχρηστικούς πλειστηριασμούς του συγκεκριμένου ιδρύματος.

2. Στην ενότητα της αγωγής μας: Προετοιμασία και διενέργεια παράνομων και καταχρηστικών πλειστηριασμών του Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.ΑΜ. νυν Ε.Φ.Κ.Α. Ρόδου υπέρ της νομιμοποίησης της αυθαίρετης και κατεδαφιστέας ιδιοκτησίας του εναγόμενου από οφειλές του εναγόμενου.
   Και στις σελίδες 15-21.
   Όπου σε αυτήν αναφέρουμε αναλυτικά και τεκμηριωμένα όλες εκείνες τις παράνομες ενέργειες στις οποίες προέβηκε ο εναγόμενος, μα και τρίτοι χάριν αυτού, προηγούμενα μα και κατά την διάρκεια των  παράνομων και καταχρηστικών πλειστηριασμών του συγκεκριμένου ιδρύματος. Μάλιστα εκθέτουμε, πάντα τεκμηριωμένα και τους λόγους για τους οποίους σε αυτές τις ενέργειες προέβηκε. 

Όλες δε οι ανωτέρω αναλυτικά, τεκμηριωμένα και ορισμένα αναφερόμενες ενέργειες μας στην αγωγή μας και στην παρούσα είχαν άμεσα αιτιώδη σύνδεσμο με την ηθική βλάβη την οποία υπεστήκαμε διασυρόμενοι επί μακρόν στην κοινωνία της Ρόδου με αποτέλεσμα την κοινωνικοοικονομική μας καταστροφή σε επίπεδο μάλιστα αδυναμίας διαβίωσης.

Πέραν δε τούτων και όσον αφορά την απόρριψη του αιτήματος μας περί δημοσίευσης της απόφασης στον τοπικό έντυπο τύπο, καθώς έκρινε εσφαλμένα η προσβαλλόμενη ότι η προσβολή μου δεν έλαβε δημόσια έκταση. Κακώς έκρινε τούτο καθώς επί μήνες δημοσιεύονταν οι πλειστηριασμοί στον τοπικό έντυπο τύπο εκθέτοντας μας.  

Συνεπώς από όλα τα προαναφερθέντα προκύπτει πως  η εκκαλούμενη έσφαλε και θα πρέπει να εξαφανιστεί για τον λόγο αυτό.

Τρίτος (3^ος) λόγος:
Διότι η εκκαλούμενη έκανε κακή εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και κακή εφαρμογή του Νόμου αφού, (οράτε σελίδα 13 εκκαλούμενης), δέχθηκε ότι:
«Ειδικότερα όσον αφορά στο αιτούμενο κονδύλιο για διαφυγόντα κέρδη, συνιστάμενο, κατά τα ανωτέρω, στην αξία της ιδιοκτησίας του ενάγοντος, αυτό (κονδύλιο) είναι αόριστο και ανεπίδεκτο δικαστικής εκτίμησης σύμφωνα με τα αναφερόμενα  στην παραπάνω  (ΙΙ) νομική σκέψη. Και τούτο διότι ο ενάγων, για τη θεμελίωση του εν λόγω  κονδυλίου εκθέτει μόνον ότι εξαιτίας των αναφερομένων στην αγωγή πλειστηριασμών, ο ίδιος στερήθηκε τη δυνατότητα αξιοποίησης της περιουσίας του, χωρίς να αναφέρει σε τι ειδικότερα συνίσταται η αξιοποίηση αυτή, ενώ υπό την εκδοχή ότι ως αξιοποίηση νοείται η πώληση αυτής, δεν αναφέρει εάν και πότε προέβη σε προπαρασκευαστικές ενέργειες για την ενέργεια αυτή, ήτοι εάν διενεργήθηκαν διαπραγματεύσεις με συγκεκριμένο υποψήφιο αγοραστή, ο οποίος εν συνεχεία υπαναχώρησε εξαιτίας των πλειστηριασμών, ώστε να προκύπτει ότι το αιτούμενο διαφυγόν κέρδος είχε καταστεί πιθανό, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων.»

Όμως στην αγωγή μας και στην ενότητα αυτής 4.ΔΙΑΦΥΓΟΝΤΑ ΚΕΡΔΗ στις σελίδες 26 & 27 αυτής, αναφέρονται επαρκώς όλα τα στοιχεία που απαιτεί ο νόμος για να κριθεί ορισμένη από το Δικαστήριο Σας η αγωγή μας. Πιο συγκεκριμένα:

«Το γεγονός ότι ο εναγόμενος οφείλει ακόμη στο Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. νυν Ε.Φ.Κ.Α. Ρόδου , το οποίο διενήργησε τέσσερα (4)  παράνομα και καταχρηστικά  προγράμματα πλειστηριασμών κατά της ιδιοκτησίας του συμπεριλαμβάνοντας παράνομα και καταχρηστικά και τη δική μου, είχε και ακόμη έχει ως αποτέλεσμα  να μην ενδίδει κάποιος επενδυτής στην αξιοποίηση της ιδιοκτησίας μου.
Είναι δύσκολο να κατανοήσει, πόσο μάλλον να πεισθεί  κάποιος ότι ο μεγαλύτερος  δημόσιος ασφαλιστικός οργανισμός της χώρας, για οφειλές του εναγόμενου, προέβηκε σε τέτοιες και τόσο μεγάλες παράνομες πράξεις κατά της ιδιοκτησίας μου.
Το συγκεκριμένο γεγονός σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα, μετά είκοσι (20) και πλέον έτη, το Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. νυν Ε.Φ.Κ.Α. Ρόδου, δεν έχει προβεί στην είσπραξη των οφειλών του, από τον οφειλέτη του Ιωάννη Μανουσέλη, δηλαδή τον εναγόμενο,  ενώ έχει αυτή τη δυνατότητα, προκαλεί δυσπιστία και αβεβαιότητα για την καθαρότητα, ως ελεύθερη βαρών, της ιδιοκτησίας μου, στους υποψήφιους επενδυτές.
Αυτό δημιουργεί για εμένα μακροχρόνια διαφυγόντα κέρδη.
Από την υπ’ αριθμόν 3374/2008 (σχετικό 15) απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, προκύπτει ότι η αξία της ιδιοκτησίας μου, ανέρχεται στο ποσόν τουλάχιστον των οκτακοσίων ογδόντα χιλιάδων ευρώ (880.000 €), μάλιστα ως έχει ακόμη, κατά το μεγαλύτερο μέρος της αδόμητη, δηλαδή ως μελλοντικές οριζόντιες ιδιοκτησίες.
Το ποσόν προκύπτει από το γεγονός ότι η ανωτέρω 3374/2008 (σχετικό 15) απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, εκτίμησε την αξία πέντε (5) μελλοντικών οριζόντιων ιδιοκτησιών εκ των οποίων το ισόγειο της μιας εξ’ αυτών οι ΓΙ1, ΓΙ2 οικοδομημένες  στο ποσόν των δύο εκατομμυρίων διακοσίων χιλιάδων ευρώ (2.200.000€).
Αναλογικά, μάλιστα με το ισόγειο της μιας οικοδομημένο, τουλάχιστον μια έκαστη των οριζόντιων  ιδιοκτησιών να ανέρχεται στο ποσόν των τετρακοσίων σαράντα χιλιάδων ευρώ (440.000€).
Ως εκ των ανωτέρω προκύπτει η αξία της ιδιοκτησίας μου, μάλιστα κατά το μεγαλύτερο μέρος της αδόμητη, ανέρχεται τουλάχιστον στο ποσόν των 880.000 € (2 x 440.00 €).
Ο εναγόμενος με το να συνεχίζει ακόμη να οφείλει στο Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. νυν Ε.Φ.Κ.Α. Ρόδου, μου στερεί τη δυνατότητα να αξιοποιήσω η ακόμη και να πουλήσω την ιδιοκτησία μου και μου προκαλεί ζημιά από διαφυγόντα κέρδη  κατ’ ελάχιστον το ποσόν των  οκτακοσίων ογδόντα χιλιάδων ευρώ (880.000 €).»

Έτι περαιτέρω.
Εάν, όπως ζητήσαμε με την αγωγή μας το δικαστήριο που έκδωσε την προσβαλλόμενη μας καλούσε να διευκρινίσουμε,  κατ’ άρθρο 236 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 22 παρ. 5 του ν. 3994/2011, επρόκειτο να προσκομίσουμε μαρτυρίες συνεργατών μας και υποψήφιων αγοραστών και επενδυτών για το εκδηλωμένο ενδιαφέρον τους να αγοράσουν και αξιοποιήσουν την ιδιοκτησία μας, όπως και να προσκομίζαμε τις αγγελίες που κατά καιρούς έχουμε δημοσιεύσει σε τοπικές εφημερίδες και ενδεικτικά σας προσκομίζουμε ως (σχετικά 01-02 & 01-03) της παρούσης, είτε για να την πουλήσουμε είτε για να την εκχωρήσουμε για αντιπαροχή.

Συνεπώς από όλα τα προαναφερθέντα προκύπτει πως  η εκκαλούμενη έσφαλε και θα πρέπει να εξαφανιστεί για τον λόγο αυτό.

Τέταρτος (4^ος) λόγος:
Διότι η εκκαλούμενη έκανε κακή εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και κακή εφαρμογή του Νόμου αφού (οράτε σελ. 13) δέχθηκε ότι:
«Επιπλέον,  το αίτημα περί επιδίκασης του κονδυλίου της θετικής ζημίας ύψους 202.291,76 € , λόγω της αδικοπρακτικής συμπεριφοράς του εναγομένου, συνιστάμενη στην μη εξόφληση των οφειλών προς τον ΕΦΚΑ, τις ψευδείς, κατά τα εκτιθέμενα  στην αγωγή, φήμες που διέδιδε για τον ίδιο και την εταιρεία του στην αγορά, ότι δηλαδή θα οδηγηθεί αυτός (ο ενάγων) στη φυλακή, που σημειωτέον δεν συνιστά γεγονός κατά την έννοια του άρθρου 363 ΠΚ, καθώς και στην προτροπή των πελατών και προμηθευτών του να μην συνεργάζονται μαζί του, πρέπει να απορριφθεί ομοίως ως απαράδεκτό λόγω αοριστίας, διότι δεν εκτίθεται επαρκώς στην αγωγή με ποιο τρόπο η επικαλούμενη συμπεριφορά του εναγόμενου ήταν ικανή και πρόσφορη , κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, να επιφέρει τη συγκεκριμένη ζημία που ο ενάγων επικαλείται. Ειδικότερα δεν εκτίθεται στην αγωγή πως ακριβώς «οι παράνομες μακροχρόνιες ενέργειες του» ήτοι «οι οφειλές του εναγόμενου προς αυτό (ενν. ΙΚΑ- ΕΤΑΜ, νυν ΕΦΚΑ»), οι οποίες, σημειωτέον, από μόνες τους, δε συνιστούν άσκηση δικαιώματος που αντίκειται στα χρηστά ήθη, σύμφωνα και με όσα αναφέρθηκαν  στις υπό στοιχείο ΙΙ και ΙΙΙ νομικές σκέψεις, επέφεραν τις συγκεκριμένες ζημίες στον ενάγοντα καθώς και οι οφειλές  του ιδίου (του ενάγοντος) προς Τραπεζικά  Ιδρύματα, ασφαλιστικούς οργανισμούς και προς τρίτα πρόσωπα, όπως και ο ίδιος αναφέρει στην κρινόμενη αγωγή του, αφορούσαν οφειλές άσχετες προς τον εναγόμενο. Σε κάθε περίπτωση δεν αναφέρει τον τρόπο που συνδέεται η παράνομη, όπως υποστηρίζει συμπεριφορά του εναγόμενου με το γεγονός ότι ο ίδιος δεν μπορούσε να είναι συνεπής απέναντι στις συμβατικές του υποχρεώσεις, και επομένως δεν εκτίθεται στην αγωγή η αναγκαία για την ίδρυση της ευθύνης του εναγόμενου προς αποζημίωση, ύπαρξη της αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της πράξης αυτής και της ζημίας. Εξ άλλου, το αιτούμενο κονδύλιο ύψους 121.6149,23 ευρώ το οποίο ζητεί ο ενάγων ως ζημία για λογαριασμό της εταιρείας με την επωνυμία «ΣΠΑΝΟΣ ΘΩΜΑΣ ΕΠΕ», εξαιτίας των ως άνω αναφερομένων παράνομων ενεργειών του εναγόμενου, είναι απορριπτέο ως απαράδεκτο ελλείψει ενεργητικής νομιμοποίησης, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην οικεία νομική σκέψη (IV), διότι όπως προκύπτει από το δικόγραφο της αγωγής, ο ενάγων άσκησε αυτήν μονον ατομικά, όχι δε και υπό την ιδιότητά του ως εκπρόσωπος της ανωτέρω εταιρείας.».

Όμως, όπως αναφέρουμε στην αγωγή μας, στην ενότητα αυτής 5. Ζημιές και στις σελίδες 27 έως 29 αναφέρονται επαρκώς όλα τα στοιχεία που απαιτεί ο νόμος για να κριθεί ορισμένη από το Δικαστήριο Σας η αγωγή μας. Πιο συγκεκριμένα:

«Εξαιτίας των παράνομων μακροχρόνιων ενεργειών του εναγομένου:
-Η μονοπρόσωπη εταιρεία μου «ΣΠΑΝΟΣ ΘΩΜΑΣ ΕΠΕ» και κατ’ επέκταση και ουσία εγώ, κλήθηκα να πληρώσω μετά την από 23-07-2013 καταγγελία (σχετικό 16 α΄) της υπ’ αριθμόν 1162593/11/4/2006 σύμβασης χορήγησης πίστεως δια ανοικτού λογαριασμού και της υπ’ αριθμόν 1/8/5/2007 προσθέτου πράξεως αυξήσεως ποσού από την Alpha Bank το ποσό των 86.188, 75 €, αφού η Alpha Bank εξέδωσε την υπ’ αριθμόν 874/2013 διαταγή πληρωμής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου για το ποσό των 86.188, 75 € (σχετικό 16 β΄) και αυτή τελεσιδίκησε αφού η υπ’ αριθμόν 228/19-9-2013 ανακοπή που άσκησα για λογαριασμό της εταιρείας μου, απερρίφθη δυνάμει της υπ’ αριθμόν 118/2017 απόφασης του Εφετείου Δωδεκανήσου (σχετικό 16 γ΄).
Πρόσφατα βέβαια υπεισήρθα σε ρύθμιση με την τράπεζα Alpha Bank, όμως οι όροι είναι τέτοιοι που τυχόν, (μάλιστα είναι το πιθανότερο, ένεκα της υφιστάμενης οικονομικής μου καταστάσεως),  δεν δυνηθώ να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου, τότε οι απαιτήσεις της τράπεζας αυξάνονται με δυσμενέστερους μάλιστα όρους όπως προκύπτει από την σύμβαση της ρύθμισης που υπέγραψα και τα σχετικά συνοδευτικά έγγραφα που την συνοδεύουν και σας προσκομίζω ως (σχετικά 16 δ΄,  ε΄,  στ΄,  ζ΄).
-Η μονοπρόσωπη εταιρεία μου «ΣΠΑΝΟΣ ΘΩΜΑΣ ΕΠΕ» και κατ’ επέκταση και ουσία εγώ στιγματίστηκα αφού εισήλθε στην βάση δεδομένων  του Τειρεσία, με την ανωτέρω αρχικά καταγγελθείσα οφειλή μου στην Alpha Bank στο ποσόν των (46.936,58 € + 35.728,50 € =  82.665,08 €) (σχετικό 17).
-Στην μονοπρόσωπη εταιρεία μου «ΣΠΑΝΟΣ ΘΩΜΑΣ ΕΠΕ» και κατ’ επέκταση και ουσία κατά εμού, έχει εκδοθεί η υπ’ αριθμόν 1824/2011 διαταγή πληρωμής του Ειρηνοδικείου Ρόδου για το ποσόν των 1.230,52 €   (σχετικό 18). Τούτη δε η διαταγή πληρωμής, επιπρόσθετα με στιγμάτισε καθώς εγγράφηκε στη βάση δεδομένων του Τειρεσία, με την αρχική οφειλή της στο ποσόν των 1.100,00 €,  (σχετικό 18, 1^η σελίδα).
-Η μονοπρόσωπη εταιρεία μου «ΣΠΑΝΟΣ ΘΩΜΑΣ ΕΠΕ» και κατ’ επέκταση και ουσία εγώ, έχω ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τρίτους, από σφραγισμένες επιταγές,  που ανέρχονται στο συνολικό  αρχικά  ποσό των 27.941,86 € (1.000 € + 5.500 € + 1.000 € + 637,33 € + 1.514,52 € + 2.254,15 € + 980 € +2.705,86 € + 1.100 € + 980 € + 1.280 € + 1.000 € + 1.050 € + 980 € + 1.000 € + 1.000 € + 950 € + 1.050 € + 980 € + 980 €)  καταχωρημένες, στιγματίζοντάς με,  στον Τειρεσία  (σχετικό 19).
-Η μονοπρόσωπη εταιρεία μου «ΣΠΑΝΟΣ ΘΩΜΑΣ ΕΠΕ» και κατ’ επέκταση και ουσία εγώ, έχω ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Επιμελητήριο Δωδεκανήσου ύψους 1.126,40 € (σχετικό 20).
-Εγώ ατομικά, διά της υπ’ αριθμόν 1946/2011 διαταγής του Ειρηνοδικείου Ρόδου, εκδιώχτηκα από το ακίνητο που μίσθωνα στην οδό Εργάνης Αθηνάς αριθμός 21 από την ιδιοκτήτρια αφού δεν μπόρεσα να εξοφλήσω τα οφειλόμενα μισθώματα, ποσού 5.950 € (σχετικό 21).
-Έχω ατομικές ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την Δ.Ο.Υ. Ρόδου μη ρυθμισμένες που ανέρχονται στο συνολικό ποσό των 46.882,61 €  και μη ληξιπρόθεσμες ποσού 502,33 € (σχετικό 22).
-Η μονοπρόσωπη εταιρεία μου «ΣΠΑΝΟΣ ΘΩΜΑΣ ΕΠΕ» και κατ’ επέκταση και ουσία εγώ, έχω ληξιπρόθεσμες ρυθμισμένες οφειλές προς την Δ.Ο.Υ. Ρόδου που ανέρχονται στο ποσό των 4.428,37 €   και μη ληξιπρόθεσμες ποσού 733,33 €  (σχετικό 22).
-Έχω ατομικές ληξιπρόθεσμες μη ρυθμισμένες οφειλές προς τον ΟΑΕΕ ύψους 51.780,41 €  (σχετικό 23 α΄).
-Έχω ατομικές ληξιπρόθεσμες μη ρυθμισμένες οφειλές προς τον ΕΦΚΑ ύψους 4.205,47 €  (σχετικό 23 β΄).
-Έχω ατομικές διακανονισμένες ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την ΔΕΥΑΡ ύψους  2.225,27 €  (σχετικό 24 α΄), με εναπομείναν υπόλοιπο 1.794,77 € (σχετικό 24 β΄).
-Έχω ατομικές ρυθμισμένες οφειλές προς τον Δήμο Ρόδου, ύψους 1.176,17 €  (σχετικό 25).
-Έχω ατομικά, έως και την κατάθεση της παρούσης, δανειστεί ήδη από τρίτα άτομα το συνολικό ποσό περίπου των  90.000 €  για τον βιοπορισμό μου.

Επειδή εξαιτίας των παράνομων ενεργειών του εναγομένου:
Α)  Έχω υποστεί  (υπαίτια) συνολική ζημία η οποία ως ανωτέρω αναλυτικά αναφέρεται ανέρχεται στο ποσό των 202.291,76 € (5.950,00 € + 46.882,61 € + 502,33 + 51.780,41 € + 4.205,57 € + 1.794,77 € + 1.176,17 € + 90.000,00 € ), καθώς ο βιοπορισμός μου εξασφαλιζόταν ουσιαστικά και αποκλειστικά από την επαγγελματική μου δραστηριότητα με την μονοπρόσωπη εταιρεία μου, η αξιοπιστία της οποίας πλήγηκε ανεπανόρθωτα από τις ανωτέρω αναφερόμενες παράνομες πράξεις του εναγομένου, πλέον αυτών του Ι.Κ.Α. - Ε.Τ.Α.Μ. νυν Ε.Φ.Κ.Α. Ρόδου, οι οποίες διενεργήθηκαν κατά της προσωπικής και εταιρικής ιδιοκτησίας μου αιτία οι οφειλές προς αυτό του εναγόμενου, με αποτέλεσμα σήμερα να υπολειτουργεί στοιχειωδώς, μη δυνάμενη να ανταπεξέλθει στις οικονομικές υποχρεώσεις της  και δεν είχα ούτε και μέχρι σήμερα έχω πλέον τη δυνατότητα να ανταποκριθώ στις βασικές ανάγκες διαβίωσης μου, πολύ δε περισσότερο να προβώ σε εξοφλήσεις η  ρυθμίσεις όλων των προηγούμενων οφειλών μου, καθώς διαβιώ πλέον με περιορισμένο δανεισμό κυρίως από οικογενειακά μου πρόσωπα.
Β)  Η μονοπρόσωπη εταιρεία μου «ΣΠΑΝΟΣ ΘΩΜΑΣ ΕΠΕ» και κατά συνέπεια και ουσία εγώ, έχει υποστεί (υπαίτια) συνολική ζημία η οποία ως ανωτέρω αναλυτικά αναφέρεται ανέρχεται στο ποσό των 121.649,23 €  (86.188, 75 € + 1.230,52 € + 27.941,86 € + 1.126,40 € + 4.428,37 € + 733,33 € )  και  η οποία οφείλεται στις ανωτέρω αναφερόμενες  παράνομες πράξεις του εναγομένου και κύρια στη διενέργεια των παράνομων και καταχρηστικών  πλειστηριασμών  όπως προανέφερα του Ι.Κ.Α. - Ε.Τ.Α.Μ. νυν Ε.Φ.Κ.Α. Ρόδου,  αιτία οι οφειλές του εναγομένου, ως και των ψευδών φημών που έσπερνε στην αγορά για εμένα και την εταιρεία μου, ότι θα πάω φυλακή για οφειλές και να μην συνεργάζονται οι πελάτες και οι προμηθευτές μου, μαζί μου».  

Έτι περαιτέρω:
Οι ανωτέρω αναφερόμενες οφειλές μου, όπως και στην αγωγή μου αναφέρω και εκθέτω εκ νέου ανωτέρω,  δημιουργήθηκαν εξ αιτίας της μακροχρόνια  πληγείσης αξιοπιστίας μου που ο εφεσίβλητος δημιούργησε με το να περιφέρεται στην κοινωνία της Ρόδου, στους προμηθευτές και πελάτες μου και να διαδίδει μακροχρόνια ότι πρόκειται να πάω φυλακή και να μην μου δίνουν εμπορεύματα, με σκοπό και αποτέλεσμα  να περιέλθω σε αδυναμία εκπλήρωσης των οικονομικών μου υποχρεώσεων προς τρίτους, δημόσιους οργανισμούς και τραπεζικά ιδρύματα. Με αυτόν τον τρόπο επιχείρησαν να δικαιολογήσουν τους παράνομους και καταχρηστικούς πλειστηριασμούς που διενήργησε το Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. νυν Ε.Φ.Κ.Α. Ρόδου κατά της ιδιοκτησίας μου με αιτία και αφορμή τις οφειλές του εναγόμενου και έχουν σχέση αυτές οι μακροχρόνιες αδικοπραξίες του εφεσίβλητου ως και εκείνες που αναλυτικά εκθέτω στην αγωγή μου τεκμηριωμένα με δικαστικές αποφάσεις, προερχόμενες από ποινικά κολάσιμες ενέργειες κατά εμού του εναγόμενου, στη δημιουργία των οφειλών μου, που ανωτέρω εκτίθενται, καθώς κάθε μια από αυτές καθίσταντο γνωστές και καθιστούσαν επιφυλακτικούς τους συνεργάτες μου απέναντί μου.
Αυτή η μακροχρόνια δυσφημιστική συμπεριφορά του εναγόμενου ήταν η αιτία να μην μπορώ να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου, καθώς περιφερόταν στους μεν προμηθευτές μου και τους προέτρεπε να μην μου δίνουν εμπόρευμα στους δε πελάτες μου να μην ψωνίζουν από εμένα.
Όσον αφορά για τους παράνομους και καταχρηστικούς πλειστηριασμούς που το Ι.Κ.Α.- Ε.Τ.Α.Μ. νυν Ε.Φ.Κ.Α. Ρόδου διενήργησε κατά της ιδιοκτησίας μου για οφειλές του εναγόμενου προς αυτό είχαν καταλυτική συμμετοχή στην κοινωνικοοικονομική  μου καταστροφή καθώς την επίσπευσαν με την δημοσίευση τους στις τοπικές εφημερίδες και ήταν η αφορμή και η κύρια αιτία που αυτή τελικά επήλθε. 
Αναφερόμενος εν κατακλείδι της παρούσης ενότητας και αναφορικά με το κονδύλι ύψους  121.649,23 €  που αιτούμαι για την μονοπρόσωπη εταιρεία μου «ΣΠΑΝΟΣ ΘΩΜΑΣ ΕΠΕ» που κρίθηκε κακώς από την προσβαλλόμενη ως απαράδεκτο ελλείψει ενεργητικής νομιμοποίησης, όπως κακώς επικαλείται η προσβαλλόμενη, αυτό νομιμοποιείται από το γεγονός ότι είναι μονοπρόσωπη με μοναδικό εταίρο εμένα και ήταν και είναι η μοναδική πηγή εισοδήματος μου. Κάθε δε νομική, εισοδηματική η άλλη κατάσταση που την διέπει έχει άμεσο αντίκτυπο σε εμένα προσωπικά και ως εκ τούτου οι δημιουργούμενες οφειλές της συγκεκριμένης εταιρείας δημιουργήθηκαν από την μακροχρόνια παράνομη συμπεριφορά του εναγόμενου κατά εμού και σε εμένα είχαν άμεσο αντίκτυπο και οι συνέπειες της ήταν και είναι ταυτισμένες με αυτές κατά εμού.

Συνεπώς από όλα τα προαναφερθέντα προκύπτει πως  η εκκαλούμενη έσφαλε και θα πρέπει να εξαφανιστεί για τον λόγο αυτό.

Πέμπτος (5^ος) λόγος:
Διότι η εκκαλούμενη έκανε κακή εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και κακή εφαρμογή του Νόμου αφού (οράτε σελ. 13-14) δέχθηκε ότι:
«Κατά τα λοιπά, η αγωγή είναι νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων …………. πλην α) του παρεπόμενου αιτήματος περί επιστροφής στον ενάγοντα των ογδόντα τριών (83) συναλλαγματικών ποσού τετρακοσίων (400) ευρώ εκάστη, το οποίο τυγχάνει απορριπτέο ως νόμω αβάσιμο, διότι το αίτημα αυτό ουδόλως συνδέεται με τις αξιώσεις του ενάγοντος από την εκτιθέμενη στην αγωγή αδικοπρακτική συμπεριφορά του εναγόμενου, αλλά συνδέεται με τις εκατέρωθεν αξιώσεις των διαδίκων από την ισχυρή, κατά τα εκτιθέμενα στην αγωγή σύμβαση πώλησης και μεταβίβασης κυριότητας ακινήτου, που συνήφθη μεταξύ τους, την ανατροπή της οποίας ουδόλως επιδίωξε η επικαλέστηκε ο ενάγων. Εξάλλου, προβλέπεται συγκεκριμένη διαδικασία αξίωσης επιστροφής των αξιόγραφων καθώς και αναγνώρισης της ανυπαρξίας οφειλής, που εν προκειμένω, όμως δεν αποτέλεσαν αντικείμενο της κρινόμενης αγωγής και ως εκ τούτου δεν θα εξεταστούν από το παρόν Δικαστήριο, κατ’ εφαρμογή της κατ’ άρθρο 106 ΚΠολΔ αρχής της διαθέσεως του αντικειμένου της δίκης».        

Όμως στην αγωγή μας και στην ενότητα αυτής «Παράνομη προστασία του εναγόμενου από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Ρόδου και εκβιασμός του εναγόμενου κατά εμού» στη σελίδα 10 αυτής, αναφέρονται επαρκώς όλα τα στοιχεία που απαιτεί ο νόμος για να κριθεί ορισμένη από το Δικαστήριο Σας η αγωγή μας. Πιο συγκεκριμένα:

«Μετά από τις ανωτέρω πιέσεις μου, που προφανώς αναδείκνυαν ότι σε παράνομες ενέργειες εμπλέκονταν και η Εισαγγελία Πρωτοδικών Ρόδου, με το να προσφέρει προστασία  σε έναν κατά συνθήκη απατεώνα που έχει ταλαιπωρήσει  και έχει καταστρέψει πάρα πολύ κόσμο για λογαριασμό συγκεκριμένων συμφερόντων που καρπώνονται δεκαετίες τώρα τις απάτες του, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της  περιουσίας του έχει περιέλθει σε αυτούς και συγκεκριμένα την οικογένεια Μαντζόν και δη τον κανακάρη της οικογένειας Ανδρέα Φραγκίσκου Μαντζόν, εδέησε ο εναγόμενος να εκπληρώσει προς εμένα τις ανωτέρω πολλάκις αναφερόμενες συμβατικές του υποχρεώσεις διά του  υπ’ αριθμόν 4223/04-10-2005 (σχετικό 06 γ΄) πωλητήριου συμβολαίου της συμβολαιογράφου Ρόδου Χρυσάνθης Κώτη υποχρεώνοντας με σε επί πλέον καταβολή ενενήντα  (90) συναλλαγματικών των τετρακοσίων ευρώ (400€). Επτά από αυτές τις οποίες αναγκάστηκα να πληρώσω και σας τις προσκομίζω ως (σχετικό 06 δ΄), προκειμένου να αποφύγω την ταλαιπωρία στην οποία με υπέβαλε ο εναγόμενος, με οχλήσεις που πρόσβαλαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια μου και με ευτέλιζαν, όπως χλευασμούς, στημένα ραντεβού, ασύστολα ψεύδη και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις.    

Υπέκυψα στον ανωτέρω εκβιασμό της επί πλέον καταβολής των ενενήντα (90) συναλλαγματικών των τετρακοσίων ευρώ (400€) διότι από την εισαγγελία στην οποία αποτάθηκα για προστασία μου δεν είχα καμία απολύτως ενημέρωση. Δεν με κάλεσε, μέχρι τότε, ο Εισαγγελέας ούτε μια φορά να με ρωτήσει τι ακριβώς συμβαίνει και πως θα μπορούσα να βρω λύση στο πρόβλημα μου που είχε γίνει πλέον του οικονομικού και θέμα της προσωπικής μου αξιοπρέπειας, αξιοπιστίας και βιολογικής επιβίωσης. Επιπρόσθετα γιατί είχα ήδη καταβάλλει αρκετά χρήματα δουλεύοντας μόνος, κάνοντας τον πωλητή, τον οδηγό και τον λογιστή της επιχείρησης μου προκειμένου να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου προς τον εναγόμενο και δεν ήθελα να τα χάσω μα και να τύχω και νέας εξαπάτησης από τον ίδιο».

Έτι περαιτέρω:
Όπως ανωτέρω προκύπτει οι συναλλαγματικές των (400 €) ήταν προϊόν εκβιασμού του εναγόμενου, με αφορμή εκπλήρωση συμβατικής του υποχρέωσης προς εμένα και ως αναφερόμενη αδικοπραξία του εναγόμενου ζητήσαμε με την αγωγή μας την απόδοση τους. Κακώς,  η προσβαλλόμενη απέρριψε την εξέταση του συγκεκριμένου αιτήματος μας.

Συνεπώς από όλα τα προαναφερθέντα προκύπτει πως  η εκκαλούμενη έσφαλε και θα πρέπει να εξαφανιστεί για τον λόγο αυτό.

Έκτος (6^ος) λόγος:
Διότι η εκκαλούμενη έκανε κακή εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και κακή εφαρμογή του Νόμου αφού (οράτε σελ. 14) δέχθηκε ότι:
«Στην προκειμένη περίπτωση, η χρηματική ικανοποίηση του ενάγοντος αποτιμάται στο ποσό  των τριών χιλιάδων ευρώ (3.000 €), που κρίνεται ως εύλογο, καθώς  η  προσβολή της προσωπικότητας του επήλθε με τις ιστορούμενες  πλείονες, διακριτές  και αυτοτελείς, παράνομες και υπαίτιες ενέργειες του εναγόμενου, για τις οποίες σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στην αγωγή έχει ο τελευταίος καταδικαστεί από τα ποινικά δικαστήρια, οι οποίες, όμως ενόψει της χρονικής τους εγγύτητας και των περιστάσεων υπό τις οποίες εκδηλώθηκαν, εμφανίζουν ενότητα, ως εντασσόμενες  στην εν γένει αντιδικία των διαδίκων που ανέκυψε από την ιστορούμενη στην  αγωγή σύμβαση αγοραπωλησίας ακινήτου ενώ επισημαίνεται ότι δεν συναξιολογήθηκαν οι λοιπές  επικαλούμενες από τον ενάγοντα παραπάνω ενέργειες του εναγομένου, δεδομένου ότι η έκθεση των πραγματικών περιστατικών  που θα επέτρεπε τη θεμελίωση τέτοιας αξίωσης σε αυτές ειδικά, ήταν, όπως προαναφέρθηκε, ελλιπής τόσο ως προς την παραδοχή του στοιχείου του παρανόμου της συμπεριφοράς του εναγόμενου όσο και ως προς το στοιχείο του πρόσφορου αιτιώδους συνδέσμου της τελευταίας  με το επελθόν αποτέλεσμα, λόγος για τον οποίο άλλωστε, απορρίφθηκε και η αντίστοιχη, επιχειρούμενη να θεμελιωθεί στα ίδια πραγματικά περιστατικά, αξίωση για αποζημίωση.»    

Όμως έχει κριθεί στην υπ’ αριθμόν 10/2017 απόφαση της Ολομέλειας του ΑΠ ότι:

«…επί παρεμφερούς θέματος εκδόθηκε η 9/2015 απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας του Δικαστηρίου τούτου, η οποία κατά πλειοψηφία ως προς το στοιχείο του "ευλόγου" της χρηματικής ικανοποιήσεως και την εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας, αποφάσισε ούτω: "...Με το άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος, όπως αυτό ισχύει μετά την αναθεώρηση του με το από 6/17-4-2001 Ψήφισμα της Ζ’ Αναθεωρητικής Βουλής, ορίζεται ότι "οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας". Με την νέα αυτή διάταξη ο αναθεωρητικός νομοθέτης επέλεξε να κατοχυρώσει ρητά, από το όλο σύστημα των εγγυήσεων για τα επιτρεπτά όρια των επιβαλλόμενων στα ατομικά δικαιώματα νομοθετικών περιορισμών, την εγγύηση εκείνη που είναι γνωστή ως αρχή της αναλογικότητας. Απέκτησε έτσι ρητή συνταγματική υφή η αρχή αυτή, η οποία, ωστόσο, και προηγουμένως αναγνωριζόταν ως αρχή συνταγματικής ισχύος, που απορρέει από την ίδια την έννοια του κράτους δικαίου, αλλά και από την ουσία των θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων, τα οποία, ως έκφραση της γενικότερης ελευθερίας του ατόμου, δεν πρέπει να περιορίζονται από την κρατική εξουσία περισσότερο από όσο είναι αναγκαίο για την προστασία των δημόσιων συμφερόντων. Η αρχή αυτή, υπό την έννοια του τηρητέου μέτρου της εύλογης αντιστάθμισης προσφοράς και οφέλους, που αποτελεί όπως προαναφέρθηκε κανόνα συνταγματικής βαθμίδας, επενεργεί σε κάθε είδους κρατική δραστηριότητα, καθώς και όταν πρόκειται για αντικρουόμενα συμφέροντα στο πεδίο του ιδιωτικού δικαίου, αφού η έκταση της αρχής αυτής δεν περιορίζεται μόνο σε ορισμένες περιοχές του δικαίου, αλλά, όπως προαναφέρθηκε, και πριν από την ρητή συνταγματική της κατοχύρωση, διέτρεχε το σύνολο της έννομης τάξης και συνεπώς πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά την ερμηνεία και εφαρμογή οποιουδήποτε κανόνα δικαίου. Άλλωστε, με ρητή διατύπωση στο άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος η θεσπιζομένη από αυτήν προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου ως ατόμου ισχύει και "στις σχέσεις των ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζει", και οριοθετείται έτσι η υποχρέωση και των αρμοδίων δικαιοδοτικών οργάνων, όταν επιλαμβάνονται της επίλυσης ιδιωτικών διαφορών, να τις επιλύουν κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να υπάρχει μια δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στα αντιτιθέμενα συμφέροντα, με παράλληλη προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα πρέπει, τα λαμβανόμενα μέτρα και οι έννομες συνέπειες, να είναι πρόσφορα (κατάλληλα) για την πραγμάτωση του επιδιωκόμενου σκοπού, αναγκαία, υπό την έννοια να συνιστούν μέτρο, το οποίο σε σχέση με άλλα δυνάμενα να ληφθούν μέτρα να επάγεται τον ελάχιστο δυνατό περιορισμό για τον διάδικο σε βάρος του οποίου απαγγέλλονται, και αναλογικά υπό στενή έννοια, δηλαδή να τελούν σε ανεκτή σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό, προκειμένου η αναμενόμενη ωφέλεια να μην υπολείπεται της βλάβης που προκαλούν. Ενόψει τούτων, δεν καταλείπεται αμφιβολία ότι η ως άνω συνταγματική διάταξη, έστω και αν ρητά δεν αναφέρεται σ" αυτήν, απευθύνεται και στον δικαστή, όσον αφορά τις σχέσεις των διαδίκων, καθιερώνοντας αυτήν ως δεσμευτική δικαιίκή αρχή, όπως και άλλες τέτοιες αρχές που διατρέχουν το δίκαιο και είναι δεσμευτικές (αρχή του σεβασμού της αξίας του ανθρώπου, αρχή της δίκαιης δίκης κλπ). Εξάλλου, η αρχή αυτή, ως διάχυτη στην έννομη τάξη, υπερβαίνει τα όρια της ρητής συνταγματικής κατοχύρωσης της, με την οποία πάντως αναδείχθηκε η σημασία της ως βασικής εγγύησης για την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων, οφείλει δε ο δικαστής κατά την ερμηνεία και την εφαρμογή των διατάξεων της κοινής νομοθεσίας, που άπτονται των δικαιωμάτων αυτών να προστρέχει στο κρίσιμο για την όλη έννομη τάξη περιεχόμενο της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας, που όπως αναφέρθηκε απορρέει από την αρχή της ισότητας και την αρχή του κράτους δικαίου. Αποτελεί την αντίστροφη μορφή της απαγόρευσης της κατάχρησης δικαιώματος, όταν το ασκούμενο δικαίωμα υπερβαίνει τα ακραία όρια που θέτουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη, καθώς και ο οικονομικός και κοινωνικός σκοπός του δικαιώματος. Στην περίπτωση δε υπέρβασης της αρχής της αναλογικότητας πρόκειται για δυσαναλογία μέσου προς το σκοπό, δηλ. το ασκούμενο δικαίωμα έχει απολέσει την αναλογία του προς τον επιδιωκόμενο σκοπό και συνακόλουθα η άσκηση του είναι απαγορευμένη. Επομένως, όπως και η κατάχρηση δικαιώματος, που αποτελεί απαγορευτικό κανόνα, και οριοθετεί αρνητικά την άσκηση των δικαιωμάτων, έτσι και η αρχή της αναλογικότητας αποτελεί κανόνα δικαίου (γενική νομική αρχή), η οποία προσδιορίζει την τελολογική λειτουργία των πάσης φύσεως δικαιωμάτων και του ιδιωτικού δικαίου. Από τα ως άνω συνάγεται, ως γενική νομική αρχή, ότι η έννομη συνέπεια που είτε προβλέπεται από κανόνα δικαίου κατώτερης τυπικής ισχύος από εκείνες του Συντάγματος, είτε απαγγέλλεται από δικαστικό ή διοικητικό όργανο, πρέπει να τελεί, σε σχέση ανεκτής αναλογίας προς το αντίστοιχο πραγματικό, δηλ. να μην υπερβαίνει τα όρια όπως διαγράφονται από τα δεδομένα της κοινής πείρας και της κοινής περί δικαίου συνείδησης σε ορισμένο τόπο και χρόνο, όπως αποτυπώνονται με την συνήθη πρακτική των δικαστηρίων. Η κρίση δηλαδή του ουσιαστικού δικαστηρίου πρέπει να μην παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, ούτε να υπερβαίνει τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας, που αποτελεί, γενική αρχή του δικαίου και μέσο ελέγχου της κρίσης του δικαστηρίου, χωρίς να υπάγεται στην έννοια της αναλογικότητας. Ενόψει αυτών, αν διαπιστώνεται παραβίαση της προβλεπόμενης από το άρθρο 25 παρ. 1 αρχής της αναλογικότητας, αλλά και όταν διαπιστώνεται υπέρβαση, από το δικαστήριο της ουσίας, των ακραίων ορίων της διακριτικής του ευχέρειας, ελέγχονται ως πλημμέλειες, του άρθρου 559 αρ. 1 και 19 ΚΠολΔ......
Επομένως, από το άρθρο 932 ΑΚ, συνάγεται ότι στο άρθρο αυτό δεν εξειδικεύονται τα κριτήρια με βάση τα οποία το δικαστήριο θα καθορίσει το ποσό της εύλογης χρηματικής ικανοποίησης, που θα επιδικάσει για ηθική βλάβη στον συγκεκριμένο παθόντα, αλλά αφήνει στο δικαστή την εκτίμηση των ειδικών συνθηκών κάθε περίπτωσης, με βάση κριτήρια που η νομολογία ήδη έχει διαμορφώσει κατά την κοινή πείρα και λογική και τα οποία κυρίως είναι το είδος της προσβολής, η έκταση της βλάβης, οι συνθήκες τέλεσης της αδικοπραξίας, η βαρύτητα του πταίσματος του υπόχρεου, το τυχόν συντρέχον πταίσμα του δικαιούχου και η κοινωνική και οικονομική κατάσταση των μερών. Κατά το ίδιο δε άρθρο, η εύλογη χρηματική ικανοποίηση, ελεγχόμενη για ευθεία ή εκ πλαγίου παράβαση της εν λόγω διατάξεως κατά την εξειδίκευσή της με κριτήρια αντικειμενικά, αντλούμενα από το σκοπό του κανόνα δικαίου, στον οποίον περιέχεται, υπόκειται στον αυτό έλεγχο, με έμμεση εφαρμογή και η αρχή της αναλογικότητας του άρθρου 25 παρ. του Συντάγματος.»

Από τα προαναφερθέντα προκύπτει ότι στη συγκεκριμένη υπόθεση μας η αποδοχή από το πρωτοβάθμιο Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου  με την εκκαλουμένη απόφαση του αφενός μεν έκρινε ότι θεμελιώνεται αξίωση μου προς καταβολή χρηματικής ικανοποιήσεως για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης μου κατά του εναγομένου και ήδη εφεσίβλητου από την περιγραφείσα αδικοπρακτική συμπεριφορά του, αφετέρου δε προσδιόρισε το ποσό αυτής σε 3.000 €.
Με την κρίση του όμως αυτή το πρωτοβάθμιο Πολυμελές Πρωτοδικείο και την χρηματική ικανοποίηση που δέχθηκε ως ευλόγως επιδικασθείσα , κατά την έννοια του άρθρου 932 ΑΚ, δεν ερμήνευσε και δεν εφάρμοσε ορθά την διάταξη αυτή με κριτήρια αντικειμενικά, αντλούμενα από το σκοπό του κανόνα δικαίου στον οποίο περιέχεται και στα οποία υπόκειται, με έμμεση εφαρμογή και η αρχή της αναλογικότητας του άρθρου 25 Συντάγματος και με το ποσό που επιδίκασε ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση μας, παραβίασε τις προαναφερθείσες διατάξεις περί αναλογικότητας, και δεν επιδίκασε το αρμόζον ποσό. 
Τούτο δε διότι ενώ δέχθηκε ότι εφόσον, ο εναγόμενος ερημοδικεί, αποδεικνύονται πλήρως  οι ισχυρισμοί που περιέχονται στο δικόγραφο της αγωγής, δεδομένου ότι θεωρούνται ομολογημένοι εκ μέρους του ερημοδικαζόμενου εναγομένου και ήδη εφεσίβλητου  και τις αναφερόμενες στην αγωγή μας  συμπεριφορά του εφεσίβλητου που ήταν παράνομες και υπαίτιες, ήτοι, « ….η προσβολή της προσωπικότητας του επήλθε με τις ιστορούμενες πλείονες, διακριτές και αυτοτελείς, παράνομες και υπαίτιες ενέργειες του εναγομένου, για τις οποίες σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στην αγωγή έχει ο τελευταίος καταδικαστεί από τα ποινικά δικαστήρια…»   Έτσι με την προσβαλλόμενη και σε συνάρτηση με το μέγεθος της ηθικής βλάβης που υπέστη ο εκκαλών, το ποσό που επιδίκασε ύψους 3.000 € δεν είναι επαρκές και έρχεται  σε αντίθεση με την αρχή της αναλογικότητας αφού δεν επιδίκασε το αρμόζον αιτούμενο ποσό για να υφίσταται η αρχή της αναλογικότητας μεταξύ της ζημίας και της βαρύτητας της ηθικής βλάβης που υπέστη ο εκκαλών και του επιδικασθέντος ποσού προς αποκατάσταση αυτής.

Προς επίρρωση των ανωτέρω αρκεί να αναφέρω ότι οι ψευδείς φήμες που έσπερνε γενικότερα στην κοινωνία της Ρόδου και ειδικότερα στους συνεργάτες μου ο εναγόμενος και ήδη εφεσίβλητος άρχισαν αποδεδειγμένα, όπως προκύπτει και από την βεβαίωση του συνεργάτη μου Μιχάλη Αρφαρά (σχετικό 08, της αγωγής μας) από το 2008 και πολύ πρωτύτερα ακόμα. Ακολούθησαν οι παράνομοι και καταχρηστικοί πλειστηριασμοί του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. νυν Ε.Φ.Κ.Α. Ρόδου το 2008 και το 2009 με δική του έκνομη υπαιτιότητα, καθώς όπως αναφέρθηκε ανωτέρω προέβηκε σε πλείστες παράνομες ενέργειες προκειμένου να αποφύγει να πληρώσει και να προκαλέσει έτσι τους έκνομους πλειστηριασμούς του συγκεκριμένου ιδρύματος κατά της ιδιοκτησίας μου διασύροντας με στην κοινωνία της Ρόδου και στους συνεργάτες μου. Συγχρόνως προέβαινε στις εκτιθέμενες στην αγωγή μας έκνομες ποινικά κολάσιμες ενέργειες του κατά της προσωπικότητας μου, της σωματικής μου ακεραιότητας και της ζωής μου για κάποιες από τις οποίες δικάστηκε με ποινές φυλάκισης.
Τούτη δε η έκνομη και βίαιη  κατά εμού συμπεριφορά του συνεχίζεται απρόσκοπτα έως και σήμερα όπως προκύπτει ενδεικτικά από τα κάτωθι:

1. Την από 12-06-2020 έγκληση μου στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Ρόδου, (σχετικό 02-01).
2. Την ηλεκτρονική αποστολή της ανωτέρω εγκλήσεως μου προς τους Ανώτατους Αξιωματούχους και Εκπροσώπους των Θεσμών της Ελληνικής Πολιτείας, (σχετικό 02-02).
3. Το από 09-11-2020 κατατεθειμένο υπόμνημα μου στην Κυρία Πταισματοδίκη Ρόδου για την σχηματισθείσα δικογραφία, ένεκα η ανωτέρω αναφερομένη έγκληση μου, (σχετικό 02-03).
4. Το από 09-11-2020 πρωτότυπο ανωτέρω αναφερόμενο υπόμνημά μου, ένεκα πληρότητας και ευανάγνωσης, (σχετικό 02-04).   

Η ηθική και όχι μόνον αυτή, βλάβη που υπέστηκα και συνεχίζω να υπόκειμαι από τον εναγόμενο και ήδη εφεσίβλητο είναι μακροχρόνια, αδιάλειπτη, πάρα πολύ μεγάλη και η επιδικασθείσα από την προσβαλλόμενη οικονομική αποζημίωση των τριών χιλιάδων ευρώ (3.000 €), προσβάλλει, πέραν εμού, κάθε έννοια δικαίου.

Συνεπώς από όλα τα προαναφερθέντα προκύπτει πως  η εκκαλούμενη έσφαλε και θα πρέπει να εξαφανιστεί για τον λόγο αυτό.  

Επειδή οι λόγοι της εφέσεως μας είναι νόμιμοι, βάσιμοι και αληθινοί.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μας

ΖΗΤΟΥΜΕ

• Να γίνει δεκτή η παρούσα έφεση μας.
• Να εξαφανιστεί η υπ` αριθμόν 26/2021 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου (τακτική διαδικασία), με σκοπό:
• Να γίνει δεκτή εξολοκλήρου η από 8-10-2019 και με αριθμό κατάθεσης 234/11-10-2019 αγωγή μας, για τις αιτίες που αναφέρουμε στο ιστορικό της.
• Να κληθώ ώστε να παρέχω τις οιεσδήποτε διευκρινήσεις, κατ’ άρθρο 236 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 22 παρ. 5 του ν. 3994/2011.
• Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος και ήδη εφεσίβλητος να μου καταβάλλει το ποσόν των οκτακοσίων ογδόντα χιλιάδων ευρώ (880.000 €), για διαφυγόντα κέρδη, εντόκως, νομίμως από την κοινοποίηση της παρούσας και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση μου.
• Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος και ήδη εφεσίβλητος να μου καταβάλει το ποσό των διακοσίων δύο χιλιάδων διακοσίων ενενήντα ενός ευρώ και εβδομήντα έξη λεπτών 202.291,76 € καθώς και το ποσό των εκατόν είκοσι ενός χιλιάδων εξακοσίων σαράντα εννέα ευρώ και είκοσι τριών λεπτών  (121.649,23 €)  για λογαριασμό της μονοπρόσωπης εταιρείας μου «ΣΠΑΝΟΣ ΘΩΜΑΣ ΕΠΕ», για την (υπαίτια) ζημία που υπέστην, εντόκως, νομίμως από την κοινοποίηση της παρούσας και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση μου.
• Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος και ήδη εφεσίβλητος – για την αναφερόμενη στο ιστορικό αιτία – να μου καταβάλει το ποσό των τριών εκατομμυρίων (3.000.000 €) ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφλησή μου.
• Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος και ήδη εφεσίβλητος, να μου καταβάλλει το συνολικό ποσό των τεσσάρων εκατομμυρίων διακοσίων τριών χιλιάδων εννιακοσίων σαράντα ευρώ και ενενήντα εννέα λεπτών (4.203.940,99 €), αναλυτικά (880.000 € + 202.291,76 € + 121.649,23 € +3.000.000 €), εντόκως, νομίμως από την επίδοση της παρούσας αγωγής μου μέχρι την εξόφληση μου.
• Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος και ήδη εφεσίβλητος να μου επιστρέψει τις ογδόντα τρις (83) συναλλαγματικές των τετρακοσίων ευρώ (400€) που μου απέσπασε εκβιαστικά.
• Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος και ήδη εφεσίβλητος να δημοσιεύσει, με δικά του έξοδα, την απόφαση που θα εκδοθεί σε όλο τον έντυπο τύπο του νησιού και τουλάχιστον σε τρις (3) ημερήσιες τοπικές εφημερίδες.
• Να απαγγελθεί κατά του εναγομένου και ήδη εφεσίβλητου, προσωπική κράτηση, ενός (1) έτους, ως μέσο εκτέλεσης της απόφασης που θα εκδοθεί.
• Να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί άμεσα εκτελεστή.
• Να καταδικαστεί ο εναγόμενος και ήδη εφεσίβλητος στο σύνολο της δικαστικής μου δαπάνης και των δύο (2) βαθμών δικαιοδοσίας και στην αμοιβή του πληρεξουσίου δικηγόρου μου.

                                 Ρόδος 19-09-2022

                                                          Ο εκκαλών                                    Ο πληρεξούσιος δικηγόρος
                                    Θωμάς-Δημήτριος Χρήστου Σπανός                 Αναστάσιος Ε. Μπακαλούμα